علی مصفا
علی مصفا بازیگر و کارگردان مرد ایرانی است که در تاریخ 11 آذر 1345 در تهران به دنیا آمد.
پدرش مظاهر مصفا، شاعر و استاد دانشگاه و مادرش امیربانو کریمی از کارشناسان ادبیات سبک هندی، و یکی از چهره‌های ماندگار ادبی سال 1383 می باشد.
مصفا دانش‌آموخته رشته مهندسی عمران از دانشکده فنی دانشگاه تهران است.
مصفا برای اولین بار در سال 1370 جلوی دوربین حبیب کاوش رفت و در فیلم سینمایی امید ایفای نقش کرد. کمی بعد بازی او در فیلم پری مورد توجه منتقدان سینما قرار گرفت و موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از سیزدهمین جشنواره فیلم فجر شد.
از دیگر آثاری که علی مصفا در آن‌ها ایفای نقش کرده می‌توان به فیلم لیلا به کارگردانی داریوش مهرجویی، دوزخ، برزخ، بهشت به کارگردانی بیژن میرباقری، سال دوم دانشکده من به کارگردانی رسول صدرعاملی و... اشاره کرد.
مصفا همچنین در تلویزیون فعالیت داشته و در مجموعه‌های تلویزیونی کیف انگلیسی و پریدخت بازی کرده است.
دیگر فعالیت‌ها
علی مصفا در سال 1381 مستند فریب را ساخت و همچنین فیلم کوتاه هم‌سایه را کارگردانی کرد.
یکی دیگر از فیلم‌هایی که توسط علی مصفا تولید شده، فیلم سینمایی سیمای زنی در دوردست، در سال 1382 است. این اولین کارگردانی مصفا در یک فیلم بلند بوده است و لیلا حاتمی ازجمله بازیگران این فیلم است.
ازدواج و خانواده
علی مصفا در سال 1377 در جریان بازی در فیلم سینمایی لیلا، با لیلا حاتمی، بازیگر زن سینما و تلویزیون آشنا شد و در همان سال با او ازدواج کرد. حاصل ازدواج مصفا و حاتمی، دو فرزند به نام‌های مانی و عسل است.
جوایز و افتخارات
- برنده دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد از سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر در سال 1398 برای جهان با من برقص
- برنده جایزه هیئت داوران از جشنواره پونا برای پله آخر در سال ۱۳۹۱
- برنده جایزه هیئت داوران برای بهترین فیلمنامه برای پله آخر از جشنواره کرالا در سال ۱۳۹۱
- برنده جایزه فیپرشی برای فیلم پله آخر از چهل و هفتمین جشنواره کارلووی واری در سال ۱۳۹۱
- برنده دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد از بیست و نهمین جشنواره فجر برای آسمان محبوب در سال ۱۳۸۹
- برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه اقتباسی برای پله آخردر سال ۱۳۹۰
- برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای پری در سال ۱۳۷۳
آثار
به عنوان بازیگر:
به عنوان نویسنده و کارگردان:
- هم‌سایه
- فریب شعر
- سیمای زنی در دوردست در سال ۱۳۸۲
- پله آخر در سال ۱۳۹۰
- نبودن در سال ۱۳۹۹