هپاتیت دی
هپاتیت دی که به آن ویروس هپاتیت دلتا نیز می گویند یک نوع نوع عفونت است که موجب التهاب کبد می گردد. این عفونت قادر است در عملکرد کبد اختلال ایجاد نماید و موجب بروز مشکلات طولانی مدت در کبد مانند: سرطان، زخم های کبدی و سیروز شود.
این بیماری به وسیله ویروس هپاتیت دی یا همان HDV بروز می کند. شیوع هپاتیت دی در مناطقی مانند روسیه، غرب آفریقا، آسیای مرکزی، آمریکا جنوبی، جزیره های اقیانوس آرام و مناطق مدیترانه بیشتر می باشد. برخلاف انواع دیگر هپاتیت، هپاتیت دی نمی تواند به صورت خود به خودی انتقال باید زیرا ویروس این بیماری قدرت ابتلای مستقل افراد را ندارد و فقط افرادی را مبتلا می سازد که از پیش به هپاتیت ب مبتلا شده اند.
هپاتیت دی به صورت حاد یا مزمن است که اغلب ناگهانی بروز می کند و با علائم شدیدی همراه است. عفونت این بیماری ممکن است پس از چند هفته به صورت خود به خودی بهبود پیدا کند اما اگر این عفونت بیش از شش ماه به طول انجامد، هپاتیت دی را با عنوان هپاتیت دی مزمن می شناسند. وقتی بیماری پیشرفت می کند و به صورت مزمن در می آید، عوارض نیز افزایش می یابند و اگر درمان به موقع انجام نشود احتمال بروز زخم های کبدی، نارسایی کبد و سیروز بالا می رود.
علائم هپاتیت دی
هپاتیت دی معمولا با علائم خاصی همراه نیست اما اگر علائم ظاهر گردند به صورت زیر می باشند:
- خستگی
- درد در مفاصل
- زردی پوست و چشم که به آن یرقان می گویند.
- درد در ناحیه شکم
- استفراغ
- کاهش اشتها
- ادرار با رنگ تیره
علائم این نوع از هپاتیت بسیار با هپاتیت ب مشابه می باشد و تشخیص اینکه فرد علائم کدام یک را دارد تنها با تشخیص پزشک امکان پذیر است. در برخی مواقع ابتلا به هپاتیت دی موجب تشدید نشانه های هپاتیت ب می شود.