تنیس روی میز

تنيس روی میز یا پینگ پنگ یکی از رشته‌های ورزشی است که در آن، توپ کوچکی به وسیله راکت‌هایی کوچک، توسط بازیکنان بر روی یک میز با ابعاد مشخص رد و بدل می‌شود.

نمایی از یک مسابقه تنیس روی میز/ نوشاد عالمیان بازیکن تیم ملی تنیس روی میز ایران

وسط این میز به وسیله یک تور با ارتفاع کم مشخص شده و بازیکنان باید توپ را از روی تور عبور داده و در زمین حریف بنشانند.

مسابقات تنیس روی میز به صورت تک نفره و دونفره (دوبل) برگزار می‌شود و قوانین خاص خود را دارد.

هر مسابقه تنیس روی میز در پنج دست انجام می‌شود. هر دست در امتیاز 11 به پایان می‌رسد و بازیکن یا گروهی که سه دست از پنج دست را برنده شود، پیروز بازی خواهد بود.

تنیس روی میز تک نفره

در این روش دو بازیکن در مقابل هم بازی می‌کنند و درواقع هر گروه یا تیم دارای یک بازیکن است. باز با سرویس یکی از بازیکنان آغاز شده و توپ بین دو قسمت میز رد و بدل می‌شود تا تبدیل به امتیاز گردد.

تنیس روی میز دونفره

در روش دو نفره بهر تیم دارای دو بازیکن است. بازی با سرویس یک گروه آغاز شده و توپ بین دو قسمت میز با ضربات بازیکنان رد و بدل می‌شود. در این روش هر دو بازیکن از هر دوتیم می‌توانند به توپ ضربه بزنند و درواقع توپ بین 4 بازیکن حاضر در مسابقه در رفت و آمد است تا به امتیاز تبدیل شود.

تاریخچه

تنیس روی میز یا پینگ پنگ اولین بار در بریتانیا ابداع شده. در سال 1890 فردی به نام جیمز گیپ با ساختن یک توپ کوچک، ورزش پینگ پنگ را ابداع کرد و نام پینگ پنگ به این دلیل روی آن نهاده شد که یادآور صدای ضربات وارد شده به تپ باشد.

فدراسیون جهانی تنیس روی میز در سال 1926 تاسیس شد و کشورهای دارای این ورزش را زیرمجموعه خود قرارداد. مسابقات و رویدادهای مهم تنیس روی میز در جهان توسط فدراسیون جهانی تنیس روی میز اداره می‌شود.

تنیس روی میز برای اولین بار در سال 1988 به جمع رشته‌های حاضر در المپیک پیوست.

تنیس روی میز در ایران

در سال ۱۳۱۷ که مستشاران انگلیسی در آبادان، مسجد سلیمان و شهرهای نفت‌خیز جنوب کار می‌کردند یک میز پینگ پنگ همراه خودشان آورده و مشغول بازی با خودشان می شدند.

به مرور باشگاه‌های خصوصی ویژه بازی تنیس روی میز تشکیل شد. و مسابقات باشگاه‌ها و دستجات آزاد برای اولین بار در سال ۱۳۲۴ در مناطق نفت‌خیز ایران برگزار شد.

در سال 1325 فدراسیون تنیس و تنیس روی میز ایران با هم و به ریاست آقاخان بختیار تشکیل شد و کار خود را با برگزاری مسابقات مختلف بین باشگاهها و دستجات آزاد آغاز نمود. در سال ۱۳۲۶ شمسی فدراسیون تنیس روی میز ایران به عضویت فدراسیون بین‌المللی درآمد و در همان سال چهاردهمین دوره مسابقات در پاریس برگزار گردید.

جایزه‌ای برای مقام نخست مسابقات دو نفره مردان جهان به نام ایران کاپ (IRANCUP) در نظر گرفته شد و از آن زمان تا کنون این جام در جریان مسابقات جهانی که هر دو سال یکبار برگزار می گردد به برندگان اهدا می‌گردد.

در سال ۱۳۳۲ برای اولین بار مسابقات قهرمانی کشور در تهران برگزار شد در سال ۱۳۵۶ شمسی تیم بانوان ایران در مسابقات جهانی سوئد شرکت نمود.

تجهیزات

بازی تنیس روی میز آنچنان که از نامش پیداست بر روی میز مخصوصی انجام می‌شود.

ابعاد این میز 2.74 متر در طول و 1.52 متر در عرض است. ارتفاع میز از زمین 76 سامتی متر می‌باشد.

رنگ میز معمولا تیره و یکنواخت است و پوشش رنگ آن به گونه‌ای است که انعکاس نور در آن صورت نگیرد.

میز پینگ پنگ به وسیله یک تور از عرض به دوقسمت مساوی تقسیم می‌شود که این مرز به وسیله خط‌کشی با عرض 3 سانتی‌متر نیز مشخص شده است.

ارتفاع تور تنیس روی میز 15.25 سانتی‌متر است که به وسیله پایه‌های مخصوصی در دوطرف میز ثابت شده‌است.

توپ تنیس روی میز کروی شکل و از جنس سلولوئید است. رنگ این توپ اغلب نارنجی یا سفید رنگ است که باید مات و بدون قابلیت انعکاس نور باشد. قطر توپ پینگ پنگ 4 سانتی‌متر و وزن آن حدود 3 گرم است.

راکت تنیس روی میز اندازه، وزن و شکل مشخصی دارد. این راکت ازجنس چوب طبیعی ساخته می‌شود و سطح آن باید کاملا صاف باشد. سطح راکت توسط پوشش‌های لاستیکی فشرده و آج دار مخصوصی پوشیده می‌شود. یک طرف راکت به رنگ مشکی و طرف دیگر آن قرمز رنگ است.

امتیازگیری

در موارد زیر، امتیاز حاصل می‌شود:

1. اگر حریف نتواند توپ را به زمین مقابل برگرداند.
2. اگر توپ با لباس یا بدن حریف برخورد داشته باشد.
3. اگر توپ به تور برخورد کند یا تور را لمس کند.
4. اگر توپ در زمین حریف بیش از یک ضربه بخورد.
5. اگر دست آزاد حریف به میز برخورد داشته باشد یا مبه میز تکیه کرده یا آن را لمس کند.
6. اگر میز توسط حریف تکان داده شود.
7. اگر توپ بدون برخورد با سطح میز بیرون برود.