دیابت بارداری

دیابت بارداری به حالتی می گویند که افزایش قند خون برای نخستین بار در دوران بارداری به چشم می خورد. تقریبا در چهار درصد از بارداری ها، دیابت بارداری رخ می دهد. علت دقیق این موضوع همچنان مشخص نمی باشد اما وجود یکسری از سرنخ ها در تشخیص به موقع این بیماری تاثیر گذار می باشد.

دیابت بارداری برای مادر و جنین عوارضی را به دنبال دارد از همین رو پیشگیری، تشخیص و کنترل آن در دوران بارداری بسیار مهم می باشد. دیابت بارداری همان وضعیت عدم تحمل گلوکز است و با وجود ناسازگاری که با بدن دارد در خانم های بارداری که حتی سابقه دیابت نیز ندارند ظاهر می گردد. پس از انجام دو بار آزمایش اگر میزان گلوکز موجود در خون سیاهرگی شخص به صورت ناشتا بیشتر از 126 میلی گرم در دسی لیتر باشد آن فرد به دیابت مبتلا می باشد.

دیابت بارداری اغلب در هفته های 24 الی 28 بارداری تشخیص داده می شود و همزمان با آن هورمون لاکتوژن جفتی از راه جفت ترشح می گردد که سبب بروز کاهش حساسیت به انسولین در بدن مادر می گردد.

انواع دیابت بارداری

در حالت کلی، دیابت بارداری به دو گروه تقسیم بندی می شود:

• کلاس A1 که به منظور توصیف قند بارداری است. این نوع از دیابت بارداری تنها از راه رژیم غذایی مناسب قابل کنترل می باشد.
• کلاس A2 که به منظور توصیف دیابت بارداری است. در این نوع از دیابت بارداری، فرد برای کنترل بیماری باید از انسولین یا سایر داروهای خوراکی استفاده نماید.

علائم دیابت بارداری

دیابت بارداری با علائمی همراه است که برخی از آن ها عبارتند از:

• تکرر ادرار
• تشنگی بیش از حد به دلیل افزایش دفع ادرار
• پرخوری
• تاری دید
• حالت تهوع
• احساس گزگز در نوک انگشت های پا و دست
• بیحالی و خستگی
• قارچ واژینال، مثانه و انواع عفونت های پوستی
• احساس بی حسی در اندام های مختلف به ویژه پا
• افزایش زمان بهبود زخم ها در بدن

علل دیابت بارداری

همچنان دلیل اصلی این بیماری شناخته نشده است اما پزشکان بر این باور هستند که هورمون ها نقش موثری در ابتلا افراد به این بیماری دارند. هورمون هایی که در موقع بارداری به میزان بالایی ترشح می شوند مانند:

• لاکتوژن جفت انسان
• برخی هورمون های دیگر که موجب افزایش مقاومت به انسولین می گردند.

ترشح این هورمون ها بر جفت تاثیر می گذارد و به حفظ بارداری کمک بسزایی می نماید. به مرور زمان، میزان این هورمون ها در بدن خانم باردار بیشتر می شود و ممکن است موجب آغاز مقاومت بدن در برابر انسولین گردد.

انسولین در بدن کارهایی مانند انتقال گلوکز از خون به سلول های بدن و تامین انرژی را انجام می دهد. در دوران بارداری، بدن خانم بارداری به صورت طبیعی مقداری نسبت به انسولین مقاوم می گردد تا میزان بیشتری گلوکز در جریان خون برای منتقل شدن به جنین قرار گیرد. اگر میزان این مقاومت بیش از حد زیاد شود، سطح گلوکز خانم بارداری ممکن است به شکلی غیرطبیعی بالا رود و موجب ابتلا او به دیابت بارداری شود.