تالاسمی: تفاوت میان نسخهها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
* تغذیه کم | * تغذیه کم | ||
* بالا رفتن [[ضربان قلب]] | * بالا رفتن [[ضربان قلب]] | ||
== علت ابتلا به تالاسمی == | |||
تالاسمی جزو بیماری های ارثی می باشد و زمانی اتفاق می افتد که یکی از [[ژن]] های تولید کننده ی [[هموگلوبین]] دچار جهش و یا اختلال گردد. فردی که به تالاسمی مبتلا می شود این نقص ژنتیکی را از والدینش به ارث می برد. اگر فقط یکی از والدین فرد ناقل این بیماری باشند این امکان وجود دارد که به نوعی تالاسمی که به آن [[تالاسمی مینور]] می گویند مبتلا گردد. فرد در این حالت, ممکن است هیچگونه علائمی نداشته باشد اما ناقل بیماری باشد. | |||
یکسری از افرادی که دچار تالاسمی مینور هستند دارای علائم خفیفی می باشند اما اگر هر دو والدین فرد ناقل این بیماری باشند این احتمال وجود دارد که فرد به نوع شدید تری از تالاسمی دچار گردد. ابتلا به تالاسمی موجب بروز اختلال در تولید طبیعی هموگلوبین و گلبول های قرمز سالم می گردد و باعث ابتلا به [[کم خونی]] می شود. |
نسخهٔ ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۴
تالاسمی یکی از بیماری های شایع مربوط به خون است که در انگلیسی به آن thalassemia می گویند. افرادی که به تالاسمی مبتلا هستند میزان هموگلوبین و گلبول های قرمزشان از حالت طبیعی کمتر می باشد. جنس هموگلوبین مولکولی از پروتئین می باشد که در سلول های قرمز خون فرد موجود هستند. هموگلوبین اجازه حمل اکسیژن به سلول های خونی را صادر می نماید.
تلاسمی موجب تخریب زیاد سلول های قرمز خون می شود و سبب بروز کم خونی می گردد. کم خونی یک نوع بیماری است که موجب می شود سلول های قرمز خون سالم به میزان کافی درون بدن فرد وجود نداشته باشد. تالاسمی جزو بیماری های ارثی می باشد و این موضوع به معنای آن است که حداقل یکی از والدین فرد ناقل این بیماری هستند.
در واقع این بیماری ناشی از جهش ژنتیکی یا حذف یکسری قطعه های خاص ژنی می باشد. در برخی مواقع که فرد به تالاسمی خفیف دچار است نیازی به درمان ندارد اما اگر به نوع شدید آن مبتلا باشد این امکان وجود دارد که فرد به تزریق مکرر خون نیاز پیدا نماید.
تالاسمی مینور
تالاسمی انواع مختلفی دارد که یکی از آن ها تالاسمی بتا می باشد. تالاسمی بتا نیز خود به انواع مختلفی تقسیم می شود که یکی از آنان تالاسمی مینور می باشد. افرادی که دچار تلاسمی مینور هستند در واقع بیمار نمی باشند و در برخی مواقع دچار علائم کم و سبکی از کم خونی می گردند.
افرادی که دچار این نوع از تالاسمی هستند ناقل می باشند و قادر اند این بیماری را به نسل های دیگر نیز انتقال دهند. این موضوع زمانی رخ می دهد که افراد ناقل با افراد بیمار دیگر و یا نقالین دیگر ازدواج نمایند.
تالاسمی ماژور
تالاسمی ماژور نیز یکی دیگر از انواع تالاسمی بتا می باشد که در آن تعداد بیشتری از ژن های تالاسمی درون بدن شخص معیوب می باشند و به بیماری مبتلا می گردند. در افرادی که به این تالاسمی مبتلا هستند، علائم از متوسط تا شدید بروز می نماید. این افراد میتوانند بیماری را به نسل بعدی خود نیز انتقال دهند. میزان شدت علائم این بیماری به میزان بیماری در فرد وابسته است.
علائم تالاسمی
علائم تالاسمی به نوع و شدت آن وابسته می باشد اما برخی از رایج ترین علائم این بیماری شامل موارد زیر می باشد:
- احساس ضعف و خستگی
- بروز تنگی نفس
- زرد شدن و یا رنگ پریدگی در پوست فرد مبتلا
- بدشکل شدن استخوان ها به خصوص استخوان صورت
- ادرار با رنگ تیره
- احساس خواب آلودگی
- احساس درد در ناحیه قفسه سینه
- سردی در ناحیه دست و پا
- گرفتن عضله های پا
- بروز سر درد
- احساس سرگیجه
- تغذیه کم
- بالا رفتن ضربان قلب
علت ابتلا به تالاسمی
تالاسمی جزو بیماری های ارثی می باشد و زمانی اتفاق می افتد که یکی از ژن های تولید کننده ی هموگلوبین دچار جهش و یا اختلال گردد. فردی که به تالاسمی مبتلا می شود این نقص ژنتیکی را از والدینش به ارث می برد. اگر فقط یکی از والدین فرد ناقل این بیماری باشند این امکان وجود دارد که به نوعی تالاسمی که به آن تالاسمی مینور می گویند مبتلا گردد. فرد در این حالت, ممکن است هیچگونه علائمی نداشته باشد اما ناقل بیماری باشد.
یکسری از افرادی که دچار تالاسمی مینور هستند دارای علائم خفیفی می باشند اما اگر هر دو والدین فرد ناقل این بیماری باشند این احتمال وجود دارد که فرد به نوع شدید تری از تالاسمی دچار گردد. ابتلا به تالاسمی موجب بروز اختلال در تولید طبیعی هموگلوبین و گلبول های قرمز سالم می گردد و باعث ابتلا به کم خونی می شود.