درخواست اصلاح

بلوبری

از دانشنامه ویکیدا

بلوبری (با نام علمی: Vaccinium) از خانواده (Ericaceae)، گیاهی درختچه‌ای خزاندار، بومی شمال آمریکا و مناطقی از اروپا می‌باشد و در این مناطق به طور گسترده کشت و کار می‌شود.

برگ، میوه‌نارس، میوه‌رسیده و درخت بلوبری
برگ، میوه‌نارس، میوه‌رسیده و درخت بلوبری
اطلاعات
طبع در طب سنتی: طبع بلوبری سرد و خشک است.
فرمانرو: گیاهان
راسته: خلنگ‌سانان
تیره: خلنگیان
نام های دیگر: سیاه گیله، توت‌آبی، توتابی


گل‌های این گیاه زنگوله‌ای و دارای 5 گلبرگ هستند که معمولا سفید رنگ و در بعضی گونه‌ها صورتی می‌باشند. تشکیل جوانه گل در انتهای ساقه‌ها و در اواخر تابستان تا اوایل پاییز صورت می‌گیرد. در سال بعد گل‌ها ظاهر و تبدیل به میوه می‌شوند. یعنی میوه روی شاخه یکساله تشکیل می‌شود. جوانه‌های رویشی در بخش‌های پایینی شاخه قرار دارند. هر جوانه گل تبدیل به خوشه‌ای می‌شود که شامل 5 تا 10 میوه می‌باشد. گل آذین خوشه‌ای است و هر خوشه ممکن است حدود 8 تا 10 میوه تولید کند. میوه سته چند دانه‌ای آبی رنگ می‌باشد که هنگام رسیدن قطر آن‌ها به 5-10 میلیمتر و در برخی ارقام حتی بیشتر می‌رسد. میوه‌ها دارای مزه ترش و شیرین می‌باشند.

تاریخچه

کشت بلوبری در آمریکای شمالی به طور گسترده آغاز شد و پس از شروع به کار در مناطقی از اروپا و آسیا گسترش یافت. قبل از شناسایی، آنها فقط در طبیعت یافت می شدند.

بلوبری ارتباط نزدیکی با زغال اخته دارد. گونه‌های دیگر در خانواده بلوبری شامل زغال اخته، شاتوت، توت فرنگی، غیره است. بلوبری قبل از رسیدن اروپاییان به آمریکای بومی به طور گسترده مصرف می شد و از آن زمان، گسترش بلوبری در سراسر جهان رخ داد.

ارزش غذایی بلوبری

یک فنجان بلوبری تازه شامل: