پژو
PEUGEOT زندگی خود را به عنوان یک تولید کننده صنعتی از سال 1810 آغاز کرد – یک ریخته گری فولاد که محصولاتی مانند چتر و آسیاب قهوه تولید می‌کرد. در واقع کار پژو، با تولید فنر دامن، قاب چتر، تیغه اره، سیم چرخ و دوچرخه به صنعت خودروسازی باز شد. اولین خودرویی که نام پژو را در خود جای داده در سال 1889 رونمایی شد و باعث شد پژو به دومین خودروساز و قدیمی‌ترین مارک اتومبیل تبدیل شود.
تاریخچه
پژو با تولید سه‌چرخه‌هایی که باقدرت بخار کار می‌کردند به طور رسمی وارد بازار خودرو شد؛ ولی این سه‌چرخه‌ها انرژی بسیار زیادی برای گرم شدن لازم داشتند و به صرفه نبودند؛ از همین جهت تنها چهار دستگاه وارد بازار شد و آرمان تولید آن ها را با هدف تولید چهار چرخ هایی که با بنزین کار می‌کردند رها کرد.
1890
در سال ۱۸۹۰ استفاده از موتور بخار ممنوع شد و پیشنهاد گردید، که در اتومبیل‌ها از موتورهای سوختی، که توسط شرکت پنهارد و تحت لیسانس دایملر ساخته شده بود، استفاده شود.
در سال 1890 پژو محصول جدیدی را تحت نظارت دایملر وارد بازار کرد. پژو اولین شرکت خودروسازی بود که از چرخ‌های لاستیکی به جای فلزی و چوبی در محصولات خود استفاده کرد و موتور را از زیر بدنه به جلوی ماشین انتقال داد. این خودروها با سیستم دنده کشویی و تعلیق سه نقطه‌ای از اکثر هم نسلان خود جلوتر بودند و حتی به کشورهای دیگر از جمله برزیل صادر شدند. همچنین پژو جزو پیش‌گامان مسابقات ماشین‌سواری بود و در اولین مسابقه اتومبیل‌رانی تاریخ جهان، مقام قهرمانی را به دست آورد.
1895 تا 1896
پژو اولین شرکتی بود، که تایرهای لاستیکی را برروی خودروهای خود نصب کرد.
در سال ۱۸۹۵ تایرهای بادی را برروی آنها قرار داد.
در سال ۱۸۹۶ پژو اولین موتور خود را بدون کمک گوتلیب دایملر تولید کرد و بعد از آن پیشرفت‌های مختلفی مانند امکان‌پذیری انتقال قوای محرکهٔ زیر خودرو به درون کاپوت حاصل شد و خودرو به معنای امروزی آن، شکل گرفت.
در سال ۱۸۹۶ اولین موتور درون‌سوز توسط شرکت پژو ساخته شد و دیگر نیازی به خرید موتور از دایملر نبود. اولین مدل موتور ۶ کیلووات قدرت داشت، به صورت افقی در عقب قرار می‌گرفت و در پژو تیپ ۱۵ نصب شد. پیشرفت‌های بعدی به این صورت بود که موتور به قسمت جلوی خودرو منتقل شد و رینگ‌ها به ماشین اضافه شدند و اتومبیل‌ها به اتومبیل‌های مدرن شباهت پیدا کردند.
1898 تا 1899
در سال ۱۸۹۸ آرمان پژو تصمیم گرفت، برای تشکیل شرکت خود، از پژو جدا شود، تا تمرکز بیشتری روی اتومبیل داشته باشد.
در سال 1899 پژو تحت نظارت آرماند، با 300 دستگاه، یک چهارم بازار خودرو فرانسه را تحت مالکیت خود درآورد و تا سال 1903 توانست نیمی از تولیدات کل کشور را تصرف کند. با این حال در طول جنگ جهانی اول این خودروسازی مانند سایر صنایع فعال آن زمان کار تولید خودروهای شخصی را متوقف کرد و به ساخت اسلحه و وسایل نقلیه نظامی و زرهی روی آورد. پس از اتمام جنگ جهانی اول و دوم، پژو دوباره ساخت خودروهای سواری را به صورت جدی از سر گرفت و به زمین مسابقات نیز بازگشت.
در ۱۸۸۲ تعداد ۲۹ خودرو، در سال ۱۸۸۴ تعداد ۴۰ خودرو، در سال ۱۸۹۵ تعداد ۷۲ خودرو، در سال ۱۸۹۸ تعداد ۱۵۶ خودرو و نهایتاً در سال ۱۸۹۹ تعداد ۳٫۰۰۰ خودرو ساخته شد.
1901 تا 1903
در سال ۱۹۰۱ توانست با تولید موتوری با حجم ۶۵۲ سی‌سی، قدرت ۵ اسب بخار، یک سیلندر و ظاهر سنتی، برنده مسابقات بهترین مدل آن سال شود.
پس از اینکه در مسابقات پاریس، مقام نوزدهم را بدست آورد، تصمیم گرفت از مسابقات کناره‌گیری نماید.
در سال ۱۹۰۳ پژو اقدام به تولید موتورسیکلت نمود و از آن پس، موتور سیکلت‌های پژو، به‌سرعت جای خود را در بازار باز کردند.
در سال ۱۹۰۳ پژو حدود نیمی از خودروهای بازار فرانسه را تولید می‌کرد.
1907 تا 1912
در ۱۹۰۷ اولین موتور شش سیلندر ساخته شده توسط پژو به نمایش گذاشته شد و همکاری تونی هوبر به عنوان سازنده موتور آغاز شد. از آنجا که تعداد زیادی خودرو با انواع متفاوت در خط تولید بود، پژو تصمیم گرفت که خط تولید دیگری را راه‌اندازی نماید.
در سال ۱۹۱۲، اتوره بوگاتی موتوری با حجم ۸۵۰ سی‌سی و چهارسیلندر را طراحی نمود و در همان سال با تیمی متشکل از ۳ راننده و یک طراح موتور، بار دیگر با خودروی بوگاتی به مسابقات بازگشت.
1914 تا 1918
بین سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ با شعله‌ور شدن جنگ جهانی اول در اروپا، پژو به تولید خودروهای نظامی گوناگون، که از دوچرخه تا تانک‌های بزرگ را شامل می‌شد، پرداخت. در سال‌های بعد از جنگ جهانی اول، خودرو به وسیله لازمی برای همه مبدل شد و دیگر یک وسیله تشریفاتی مختص قشر مرفه نبود.
1926 تا 1930
با پایان جنگ در اروپا، مسابقات اتومبیل‌رانی بار دیگر از سر گرفته شد و شرکت در مسابقات ادامه یافت و طی قرن بیستم پژو توسعه یافت.
در سال ۱۹۲۶ بخش پدال و موتور از هم جدا شد که در پی آن، واحد دوچرخه پژو از شرکت مادر خود جدا شد و سایکل پژو را تشکیل داد.
در سال ۱۹۲۸ مدل پژو تیپ 1۸۳ تولید شد.
سال ۱۹۲۹ سالی بود که نام‌گذاری امروزی پژو شکل گرفت. مدل جدید سال ۱۹۲۹، پژو ۲۰۱ ارزان‌ترین خودرو در بازار فرانسه و مدلی بود که علامت تجاری پژو را دارا بود. این خودرو اولین خودروی تولید انبوه پژو بود. مدت زیادی از این شکوفایی پژو نگذشته بود، که در دهه ۱۹۳۰ میلادی دوران رکود اقتصادی آغاز شد.
1933 تا 1975
در زمان بحران مالی، فروش شرکت بسیار کاهش یافت، ولی شرکت توانست نجات پیدا کند. در سال ۱۹۳۳ این شرکت مدل پژو ۴۰۲ را روانه بازار کرد که اولین مدلی بود که سقف آن قابلیت جمع شدن داشت.
بعد از آن جنگ جهانی دوم آغاز گردید و پژو مجبور شد کامیون و ون برای جنگ تولید کند.
اما در سال ۱۹۴۸ دوباره کار خود را با تولید پژو ۲۰۳ آغاز کرد. بعد از آن مدل‌های بسیاری با همکاری شرکت طراحی ایتالیایی پنین فارینا مانند پژو ۵۰۴ عرضه کرد.
در ۱۹۵۸ فروش محصولات شرکت در ایتالیا آغاز شد و همکاری با شرکت‌های دیگر مانند رنو و ولوو افزایش یافت.
در سال ۱۹۷۴ پژو ۳۰٪ درصد از سهام سیتروئن را خریداری کرد و در ۱۹۷۵ این شرکت را تصاحب نمود.
در این زمان بسیاری از طرفداران سیتروئن اعتراض کردند، که با این کار ابداعات و پیشرفت‌های افسانه‌ای شرکت سیتروئن افول می‌کند. در نتیجه دو شرکت با یکدیگر ادغام شدند و شرکت جدید نیز پژو سیتروئن نام‌گذاری شد، که برندهای هر شرکت حفظ شود؛ اما از لحاظ منابع فنی و تکنولوژی از تحقیقات یکدیگر بهره‌مند شوند. در آن زمان سیتروئن دچار مشکلات مالی زیادی بود، ولی در عین حال، مدل‌های زیادی از خودرو را برای تولید نهایی طراحی نموده بود.
1978 تا 1991
در سال ۱۹۷۸ شرکت پژو سیتروئن واحد اروپایی کرایسلر را به دلیل بحران‌های ایجاد شده در این شرکت، از آن خود کرد. شرکت کرایسلر اروپا، بسیار فرسوده و دارای مدل‌های قدیمی بود و در واقع این سرمایه‌گذاری، مشکلات مالی بسیاری برای پژو سیتروئن ایجاد کرد.
در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی، پژو برند تالبوت را احیا کرد، تا بتواند سودی از کرایسلر به دست آورد و بخش اروپایی آن را از ورشکستگی نجات داد. تمامی این سرمایه‌گذاری‌ها باعث شد شرکت پول زیادی را خرج نماید و دچار مشکلات مالی شود.
در سال ۱۹۸۳ مدل موفق پژو ۲۰۵ ارائه شد و بسیاری از هزینه‌های شرکت را پوشش داد.
در سال ۱۹۹۰ با مدیریت جین مارتین فولز در پژو سیتروئن برای نخستین بار مشارکت این دو شرکت موفق عمل نمود.
پژو در سال های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۰ به طور مداوم در رالی داکار معروف پاریس قهرمان شد. فروش این شرکت در ایالات متحده با مدل‌های پژو ۴۰۵ و پژو ۵۰۵ به ۴٫۲۶۱ دستگاه در سال ۱۹۹۰ میلادی رسید و فروش ۲٫۲۴۰ دستگاه، در ژوئیه ۱۹۹۱ شرکت را بعد از ۳۳ سال، به نقطه اوج خود رساند.
1998 تا 2012
همچنین پژو در سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ تأمین موتورهای مسابقات فرمول یک را عهده‌دار شد.
در آوریل ۲۰۰۶ شرکت، پایان کار کارخانه رایتون خود در کاونتری، بریتانیا را اعلام نمود و این باعث از دست رفتن ۲٫۳۰۰ شغل در کارخانه و ۵٫۰۰۰ شغل خرده‌فروشی شد.
پژو از هدف خود که فروش چهار میلیون خودرو در سال بود، فاصله بسیار زیادی داشت.
در سال ۲۰۰۸ فروش شرکت کمتر از ۲ میلیون دستگاه در سال بود و در اوایل ۲۰۰۹ به دلیل بحران مالی ۲۰۱۲–۲۰۰۷، فروش باز هم کاهش پیدا کرد.
پژو هنوز در پی نوآوری در مدل‌های خودرو است تا بتواند نیازهای تمامی بخش‌ها را پاسخ دهد و همین‌طور در تلاش است تا بازارهای جدید را در چین، روسیه و آمریکای شمالی داشته باشد. در پایان سال مالی ۲۰۰۸ گردش مالی شرکت با مبلغی کاهش، به ۵۴٫۴ میلیارد دلار و سود خالص، به رقم ۴ میلیارد دلار رسید.
در اواخر ۲۰۰۹ نیز پژو دچار افول عملیاتی و کاهش فروش شد که در پی آن «فیلیپ وارین» به جای «کریستین استریف» مدیریت شرکت را به عهده گرفت.
در سال ۲۰۱۲ فروشی بالغ بر ۵۴ میلیارد دلار را از آن خود کرد و همچنان بزرگترین خودروساز فرانسه می‌باشد و پس از گروه فولکس‌واگن در رتبه دوم از بزرگترین خودروسازهای اروپا جای دارد.
پژو اکنون بیش از ۲۰۰ هزار کارمند در سراسر جهان دارد.
لوگو
از سال 1850، پژو با نماد شیر نشان داده شده است. امیل پژو نماد شیر را برای کسب و کار خود انتخاب کرد، اما شخصی که اولین ماشین را ساخت آرماند پژو بود. لوگوی کمپانی پژو در ابتدا یک شیر در حال راه رفتن بر روی یک تیر بود که نشان دهنده سرعت، قدرت و انعطاف پذیری تیغه تبرهای این کارخانه بود.