بولینگ
بولینگ یک بازی تفریحی است که توسط یک توپ و چند هدف ایستاده انجام می‌شود. در این بازی هدف این است که تعداد بیشتری از اهداف توسط توپ سرنگون شوند. معمولا تعداد اهداف در بازی‌های بولینگ ده عدد هستند.
انواع مختلفی از این بازی در نقاط مختلف جهان وجود دارد. بولینگ در کشورهای آمریکای شمالی رواج بیشتری دارد.
این بازی هم‌اکنون به عنوان یک ورزش رسمی شناخته می‌شود و مسابقات مختص به خود را دارد.
تاریخچه
بولینگ به شکل امروزی خود، اولین بار در سال 1895 در نیویورک ثبت شد. اما برخی قدمت آن را به بیش از 5000 سال قبل از میلاد مسیح مرتبط می‌دانند. در این دوران افراد سنگ‌های گرد و کروی شکل را به سوی 9 سنگ گنبدی شکل و ایستاده پرتاب می‌کردند و پرتابگری که موفق می‌شد با یک پرتاب، گنبدهای بیشتری را سرنگون کن، برنده می‌شد.
این بازی در دانمارک نیز انجام می‌شد و افراد از فاصله 18 متری توپی را به سمت اهداف ایستاده رها می‌کرند. در بازی بولینگ امروزی نیز فاصله خط پرتاب تا پین‌ها یا اهداف، 18 متر است.
بولینگ در ایران
اولین باشگاه بولینگ در ایران در سال 1335 در سعادت‌آباد تهران تاسیس شد. در این باشگاه 12 خط برای بولینگ ساخته شد و مورد استفاده قرار گرفت
پس از آن در سال 1342 باشگاه بولینگ پرسپولیس افتتاح شد. سپس مجوعه‌های دیگری مانند بانک سپه، شرکت نفت و... اقدام به تاسیس باشگاه‌بولین برای استفاده کارمندان خود کردند.
در سال 1353، مسابقات جهانی بولینگ در ایران برگزار شد و به همین منظور، باشگاه بولینگ پرسپولیس، خط‌های بولینگ خود را مجهز به سیستم اتوماتیک کرد.
پس از انقلاب باشگاه بولینگ پرسپولیس، پس از تعطیلی چندساله با نام شهیدچمران بار دیگر بازگشایی شد و فدراسیون بولینگ نیز پس از 10 سال فعالیت مجدد خود را آغاز کرد.
اولین سری مسابقات کشوری بولینگ پس از انقلاب در سال 1368 با شرکت حدود 40 بازیکن در تهران برگزر شد.
ایران از سال 1990 به صورت مستمر در رویدادهای آسیایی، بین‌المللی و جهانی شرکت کرد و به عضویت کنفدراسیون آسیایی و جهانی بولینگ نیز درآمد.
تعداد باشگاه‌های بولینگ در ایران پس از سال 1382 افزایش چشمگیری داشت و در مراکز ورزشی و تفریحی متعدد امکانات بولینگ تهیه و نصب شد.
قوانین و روش بازی
- هر بار پرتاب توپ در بولینگ را یک رول می‌گویند.
- اگر بازیکن با یک رول یا پرتاب موفق به ریختن همه اهداف نشود، باید در رول‌های بعدی باقی اهداف را سرنگون کند.
- به مجموعه رول‌هایی که یک بازیکن برای ریختن همه اهداف انجام می‌دهد، یک فریم می‌گویند.
- هر مسابقه بولینگ در 10 یا 11 فریم برگزار می‌شود.
- بر اساس تعداد رول‌های هر فریم، امتیاز داده می‌شود.
- بازیکن درهنگام فرستادن توپ به سمت اهداف، نباید خط خطا را لمس کند.
- بازیکنان باید کفش و لباس مخصوص بولینگ را استفاده کنند.
حضور داور در بازی بولینگ ضروری نیست و تنها با دانستن اصول اولیه آن می‌توان امتیازشماری کرد. در برخی بازی‌های رقابتی به درخواست یگ یا انجمن بولینگ، داور حاضر می‌شود. در این صورت داور بیشتر برای نظارت بر بازی جوانمردانه و کنترل کردن زمین و تجهیزات برای پیشگیری از تقلب و تخلف حضور پیدا می‌کند.
مهارت‌ها
یکی از اصلی‌ترین مهارت‌ها در بازی بولینگ، مهارت نگه‌داشتن توپ به شیوه صحیح است. در روی توپ بولینگ سه فرورفتگی وجود دارد که بازیکن باید انگشتان خود را در این محل قرار دهد. برای کنترل بهتر توپ، توصیه می‌شود که بازیکن انگشت اشاره و میانی خود را در دو سوراخ موازی قرار داده و سوراخ پایینی را به وسیله انگشت شست نگه دارد. در این حالت کنترل وزن توپ نیز آسان‌تر است.
مهارت مهم دیگر، هدف‌گیری است. بازیکن باید بداند که توپ را چگونه و در چه زاویه‌ای پرتاب کند تا بهترین نتیجه را به دست آورد. هدف‌گیری هم‌زمان با حرکت در خط و آماده‌سازی برای پرتاب اجام می‌شود. بازیکن توپ را با دست غالب خود بالا برده و رو به جلو حرکت می‌کند و در لحظه و فاصله درست توپ را به سمت اهداف رها می‌کند.
دیگر مهارت مورد نیاز در بولینگ، مهارت زمانبندی است. یعنی بازیکن باید بتواند در زمان درست، مسیر مناسب تا پیش از خط پرتاب را طی کرده و در لحظه رسیدن به خط، توپ رادر حالت آماده برای پرتاب نگه داشته باشد.
همچنین بازیکن باید مهارت لازم برای حفظ تعادل بدن خود را کسب کند. درصورت عدم تعادل، ممکن است ورزشکار در زمان پرتاب توپ سقوط کرده و زمین بخورد.
به این منظور توجه به هماهنگی حرکت پاها بسیار مهم است.
تجهیزات
تجهیزات مورد نیاز ورزش بولینگ:
کیف مخصوص توپ
پین یا هدف که معمولا 10 عدد هستند
کفش مخصوص
لباس مخصوص
دستکش مخصوص