بانک ملّی ایران
بانک ملی ایران، اولین بانک بزرگ ایرانی است که به لحاظ قدمت و وسعت پس از بانک سپه دومین بانک تجاری دولتی ایران است.
تاریخچه
فکر تأسیس بانکی ملی در ایران از دوره ناصرالدین شاه قاجار مطرح بود. پس از استقرار حکومت مشروطه (۱۳۲۴) نمایندگان دوره اول مجلس شورای ملی ضمن مخالفت با استقراض از بیگانگان خواهان تأسیس بانک ملی شدند. در ذیقعده ۱۳۲۴ اعلان تأسیس بانک ملی با سرمایه سی کرور (پانزده میلیون) تومان در میان استقبال مردم انتشار یافت.
ولی نه استقبال مردم و نه فرمانهای سلطنتی کارساز شد و آرزوی تأسیس بانک ناکام ماند و سیطره مالی قدرتهای استعماری در کنار نفوذ سیاسی آن‌ها همچنان ادامه یافت.
در اردیبهشت ۱۳۰۶ ش، در دولت مستوفی الممالک، لایحه تأسیس بانک ملی ایران از تصویب مجلس شورای ملی گذشت و اجرای آن به دولت ابلاغ شد. ماده اول این قانون، «پیشرفت امر تجارت و فلاحت و زراعت و صناعت» را سرلوحه هدفهای این بانک قرار داده بود. بر اساس قانون دیگری که در آبان ماه همان سال از تصویب مجلس گذشت، به منظور ایجاد تشکیلات و انتظام امور بانکی با موازین صحیح و رایج در بانک‌های معتبر، هیئتی از متخصصان آلمانی استخدام شدند و با مدیریت دکتر کورت لیندن بلات از شهریور ۱۳۰۷ ش خدمات بانکی را دایر کردند.