رنو: تفاوت میان نسخه‌ها
(ایجاد متن رنو) |
جز (جایگزینی متن - '، و ' به '، ') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
رنو، کمپانی | '''رنو''' (Renault)، یکی از موفق ترین و محبوب ترین برندهای [[خودروسازی]] در سراسر جهان است. این کمپانی [[فرانسه|فرانسوی]] چند ملیتی، در حال حاضر در زمینه تولید انواع خودروهای سواری و ون ها فعالیت دارد. پیشتر نیز به ساخت [[کامیون]]، [[تراکتور]]، [[تانک]]، [[اتوبوس]]، [[هواپیما]] و [[موتور هواپیما]] مشغول بود. در طول زمان، رنو موفقیتها و افتخارات زیادی کسب کرده است. به طور مثال، در سال 2016 بر اساس رشد نرخ تولید خودرو، شرکت رنو به عنوان بزرگترین خودروساز جهان انتخاب شد. درست یک سال بعد یعنی در سال 2017، همکاری [[رنو-نیسان-میتسوبیشی]] (Renault-Nissan-Mitsubishi Alliance) توانست این محصولات مشترک این قرارداد را به پرفروشترین وسایل نقیله سبک در دنیا تبدیل کند، این یعنی قرار گرفتن [[فولکس واگن]] (Volkswagen) در جایگاه دوم!<ref name=":0">[https://www.imenrun.com/renault-history/ «تاریخچه برند رنو»] برداشت شده در 1402/05/01</ref> | ||
[[پرونده:لوگو رنو.png|جایگزین=لوگو رنو|بندانگشتی|لوگو رنو{{شرکت|نام رسمی شرکت=رنو|تاریخ تاسیس=۱۸۹۹؛ ۱۲۴ سال پیش|بنیانگذاران=لوئی رنو، مارسل رنو، فرناند رنو|مدیر عامل=لوکا دی مئو|رئیس هیئت مدیره=ژان-دومینیک سنار|دفتر مرکزی=بولونی بیانکور، فرانسه|وبسایت=www.Renault.com|حوزه فعالیت=خودروسازی|محصولات=خودرو، خودروی لوکس، وسایل نقلیه تجاری، تراکتور|سرمایه=۱۰۹٫۹ میلیارد یورو (۲۰۱۷)|درآمد=۵۸٫۷ میلیارد یورو (۲۰۱۷)|سود خالص=۳٫۸ میلیارد یورو (۲۰۱۷)|زیرمجموعه‌ها=داچیا (۹۹٪)، رنو سامسونگ موتورز (۸۰٪)، نیسان (۴۴٪)، آوتوواز (۲۵٪)، رنو اسپرت اف۱، دانگفنگ رنو (۵۰٪)، اویاک-رنو، رنو پارس (۵۱٪)، رنو روسیه، رنو اسپورت|تعداد کارکنان=۱۲۷،۰۸۶ نفر (۲۰۱۳)}}]] | |||
در حال حاضر، این کمپانی موفق سهمی 43.4 درصدی در کمپانی [[نیسان]] (Nissan) [[ژاپن]] دارد. این سهم در [[گروه دایملر]] [[آلمان|آلمانی]] (Daimler AG) برابر با 1.55 درصد است. از سال 2011 به مدت سه یا چهار سال، رنو و نیسان حدود 4 میلیارد یورو در زمینه ساخت [[خودروهای الکتریکی]] سرمایهگذاری و این گونه به بهبود وضعیت محیط زیست و توسعه وسایل نقلیه الکتریکی کمک کردند. از زمان شروع برنامه الکتریکی این شرکت تا [[دسامبر]] سال گذشته، رنو توانست در بازارهای سراسر جهان، 237 هزار دستگاه ماشین الکتریکی بفروشد. این برند محبوب در مسابقات اتومبیل رانی و [[رالی]] مشهوری مانند فرمول1 (Formula 1) و فرمولE (Formula E) نیز نقش پررنگی داشته است.<ref name=":0" /> | |||
== تاریخچه == | |||
در | === سال ۱۸۹۸ تا سال ۱۹۰۲ === | ||
تاریخ نوآوری در رنو در ۲۴ دسامبر ۱۸۹۸ زمانی که لویی رنو سوار بر خودروی [[رنو وویتورت]] خود در خیابان LEPIC [[پاریس]] تردد کرد آغاز شد. این خودروی کوچک به یک سیستم انتقال قدرت مستقیم انقلابی مجهز بود. او در همان شب توانست ۱۲ عدد از این وسیله نقلیه را به فروش برساند.<ref name=":1">[https://renault-iran.com/magazine/fa/page/4/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DA%86%D9%87 تاریخچه]برداشت شده در 1 مرداد 1402</ref> | |||
[[مارسل رنو]] و [[فرناند رنو]]، برادران لویی در سال ۱۸۹۸ شرکت رنو. فررس را تأسیس کردند. لویی به عنوان کارمند در شرکت باقی ماند و بر روی طراحی محصولات کار کرد. خودرو وویتورت خیلی زود توانست برنده جایزه اولین مسابقه خودروهای ورزشی شود. این اتفاق باعث شد میزان سفارشات رنو در آن سال به ۷۱ دستگاه برسد.<ref name=":1" /> | |||
رنو در سال ۱۹۰۲ اولین موتور دو سیلندر خود را تولید کرد. این موتور اساس طراحی موتور چهار سیلندر خودرویی شد که مارسل رنو با راندن آن در مسابقه پاریس تا وین به پیروزی دست یافت.<ref name=":1" /> | |||
=== سال ۱۹۱۴ تا سال ۱۹۲۴ === | |||
[[وزارت جنگ فرانسه]] از رنو برای مشارکت در [[جنگ جهانی اول]] دعوت می‌کند و با این شرکت ۳۱ قرارداد همانند ساخت [[آمبولانس]]، [[موتور هواپیما]] و [[خمپاره]] منعقد می‌کند. تاکسی‌های رنو با انتقال حدود ۴ هزار سرباز به جبهه‌های جنگ جهانی اول تاریخ ساز شدند.<ref name=":1" /> | |||
سال | در آن سال به دلیل بسته بودن خطوط [[راه آهن]] و عدم وجود [[کامیون]]، فرستادن نیروهای تازه نفس کار پیچیده‌ای بود اما [[ژنرال گالینی]]، فرمانده ارتش تصمیم گرفت از رانندگان تاکسی شهر کمک بگیرد. بنابراین صدها تاکسی رنو در پادگان شهر جمع شدند و کار انتقال سربازان به رودخانه مان را آغازکردند.<ref name=":1" /> | ||
رنو | خودروهای رنو در آن زمان تاکسی‌های رسمی پاریس بودند. این خودروها با [[موتور ۱.۲ لیتری]] از سال ۱۹۰۵ به بازار عرضه شدند و در عرض کمتر از دو سال هزار و پانصد دستگاه از آنها کار حمل و نقل مسافران را در خیابان‌های پایتخت برعهده گرفت غافل از اینکه روزی بقای شهر بر دوش این ماشین‌ها خواهد بود.<ref name=":1" /> | ||
رنو کارخانه ایل سگوئین را در حومه پاریس افتتاح کرد. این کارخانه مدل به یاد ماندنی [[رنو Reinastella]] را تولید کرد. این برند در این سال در ۴۹ کشور جهان عرضه می‌شد.<ref name=":1" /> | |||
سال | === سال ۱۹۴۵ تا سال ۱۹۵۶ === | ||
در سال ۱۹۴۵ شرکت رنو ملی شد و به این ترتیب به دولت فرانسه تعلق پیدا کرد.<ref name=":1" /> | |||
[[رنو 4CV]] در ماه اکتبر در نمایشگاه خودروی پاریس رونمایی شد. این خودرو اولین خودروی موتور عقب رنو و اولین خودروی فرانسوی بود که بیش از یک میلیون دستگاه ا آن تولید شد. رنو این خودرو را در طول [[جنگ جهانی دوم]] به صورت مخفیانه توسعه داده بود. رنو 4CV تنها ۵۶۰ کیلوگرم وزن داشت و سوخت کمی مصرف می‌کرد و می‌توانست به راحتی ۴ سرنشین را جابجا کند. این خودرو در نسخه‌های زیادی تولید شد؛ از مدل اقتصادی گرفته تا نسخه حذاب کانورتیبل و مدل اسپورت ۱۰۶۳. این خودرو در [[ژاپن]] تولید و در [[آمریکا]] به فروش می‌رسید.<ref name=":1" /> | |||
پنجم [[سپتامبر]] ۱۹۵۶ رنو چهار رکورد سرعت در [[بونویل]] ( Bonneville ) آمریکا را به نام خود ثبت کرد. این اتفاق که با موتور توربو ۲۷۰ اسب بخاری اتومبیل رقم خورد، شهرت روزافزونی را برای رنو را در سرتاسر جهان ایجاد کرد.<ref name=":1" /> | |||
[[رنو دافین]] با موفقیت جایگزین رنو 4CV شد. ایده جانشینی با نام گذاری این خودرو که معادل فرانسه "وارث آشکار" برجسته شد. این مدل از تمام امکانات مدرن آن روز از جمله صندلی قابل تنظیم؛ سیستم گرمایش و جعبه دنده اتومات برخوردار بود. طراحی ظاهری منحنی شکل خودرو با طراحی‌های سال‌های دهه ۱۹۶۰ تطبیق داشت. رنو 4CV در دسامبر ۱۹۶۷ به دوران بازنشستگی خود رسید. رنو تا آن زمان توانسته بود ۲.۵۰.۷۳۸ دستگاه از این خودرو را تولید کند و به این ترتیب به رکوددار خودروی تولید شده فرانسه باشد.<ref name=":1" /> | |||
اولین | === سال ۱۹۵۹ تا سال ۱۹۶۵ === | ||
در سال ۱۹۵۹ [[رنو استفاته]] اولین خودروی دیفرانسل جلوی خود را به بازار معرفی کرد. نیمی از خودروهای تولید شده به خارج از فرانسه و در درجه اول به ایالات متحده آمریکا صادر شدند.<ref name=":1" /> | |||
رنو در سال | [[رنو 4L]] اولین "خودرویی برای زندگی" حاصل یک ایده درخشان بود. ایده ساخت یک خودروی همه کار که بتواند واقعاً همه جا برود و در همه شرایط ثابت کند که خودروی مفیدی است. مدل ۵ در معرفی شده در سال ۱۹۶۱ این قابلیت را داشت که خم شدن صندلی عقب خودرو به یک ون تبدیل شود. رنو بیش از ۸ میلیون دستگاه از این خودروی فوق العاده را تولید و به بیش از ۱۰۰ کشور جهان صادر کردند. دوران حرفه‌ای این خودرو در ۲۱ دسامبر ۱۹۹۴ به پایان رسید.<ref name=":1" /> | ||
رنو ۱۶ در ژانویه ۱۹۶۵ به بازار معرفی شد. این خودروی [[کامپکت هاچبک]] با طراحی فوق العاده خود توانست به موفقیت بزرگی دست یابد.<ref name=":1" /> | |||
=== سال ۱۹۷۲ تا سال ۱۹۷۷ === | |||
رنو با هدف قرار دادن جوانان و بانوان خودروی شهری تازه ای را با طراحی متفاوت که عادات رانندگی را تغییر می‌داد به بازار خودروی جهان معرفی کرد. طراحی داخلی خودرو با رنگ‌های روشن و صفحه‌های [[مربع]] شکل عرضه شد. رنو ۵ در اولین سال عرضه در بازار خودروی فرانسه توانست ۵ درصد سهم بازار را از آن خود کند. سه سال بعد این محصول رنو توانست به پرفروشترین خودروی بازار اروپا تبدیل شود. رنو ۵ برای بیش از ده سال در صدر جدول خودروهای کامپکت فرانسه قرار داشت. شرکت رنو توانست ۵.۳۲۵.۰۰۰ دستگاه از این محصولش را در سرتاسر دنیا به فروش برساند. امروزه [[رنو ۵]] از جایگاه خاصی در میان خودروهای جریان ساز نیمه دوم قرن بیستم میلادی برخودار است.<ref name=":1" /> | |||
رنو در سال ۱۹۷۷ با ورود خودروی [[RS01]] خود به مسابقات فرمول یک که از موتوری توربوشارژ برخوردار بود انقلابی را ایجاد کرد. از آن سال به بعد، رنو یکی از بزرگترین تولیدکنندگان خودرو در این ورزش بوده است.<ref name=":1" /> | |||
در | === سال ۱۹۸۴ تا سال ۱۹۹۲ === | ||
زمانی که رنو در سال ۱۹۸۴ [[خودروی اسپیس]] را به رسانه‌ها معرفی کرد توجه بسیاری از علاقمندان خودرو از سرتاسر جهان را به سوی خود جلب کرد. اما ضمانتی وجود نداشت که این خودرو بتواند در آن زمان به موفقیتی دست یابد. تا زمان معرفی این خودرو هیچ کسی وسیله نقلیه ای ندیده بود که چنین جادار و همه کاره باشد. اسپیس با دارا بودن صندلی‌های انعطاف پذیر می‌توانست با چرخش آنها به اطراف تبدیل به یک اتاق نشیمن شود. این ویژگی اسپس تعجب آور و جذاب بود. | |||
رنو با رونمایی از خودروی جدید خود با نام [[رنو توئینگو]] در نمایشگاه خودروی پاریس باز هم توجهات را به سوی خود جلب کرد. رنو توئینگو با طراحی ظاهری قورباغه‌ای شکل خود و ترکیب المان‌هایی از خودروهای چند منظوره ( MPV ) و خودروهای [[کامپکت]] بسیار پر سر و صدا ظاهر شد. نام Twingo از تلفیق سه کلمه Twist ، Swing و Tango ساخته شده بود و نشان می‌داد که رنو برای بازاریابی این خودرو بر جمعیت جوانی تمرکز کرده است که خیلی زود عاشق این محصول رنو شدند.<ref name=":1" /> | |||
سال | === سال ۱۹۹۲ تا سال ۱۹۹۹ === | ||
در ماه [[مارس]] سال ۱۹۹۲ میلادی مدیران رنو تصمیم گرفتند که عملیات تولید کلیه محصولات خود را در کارخانه تاریخی ایل سگوئین متوقف کنند.<ref name=":1" /> | |||
خودروی [[رنو سافران]]، اخرین مدل از محصولات این کمپانی فرانسوی بود که جایگزین [[رنو ۲۵]] شد. تولید این خودرو تا سال ۲۰۰۰ ادامه داشت.<ref name=":1" /> | |||
رنو | شرکت رنو در سال ۱۹۹۶ مشمول قانون خصوصی سازی شد.<ref name=":1" /> | ||
رنو مجموعه [[کارخانجات آیرتون سنا]] را در شهر [[کوریتیبای]] [[برزیل]] بنا نهاد. این مرکز که اولین سایت صنعتی در کشور برزیل بود خیلی زود توانست به یکی از کارخانجات اصلی گروه رنو در [[امریکای جنوبی]] تبدیل شود.<ref name=":1" /> | |||
در خودرساز برتر جهان یعنی نیسان ژاپن و رنوی فرانسه در این سال تصمیم به امضای قراردادی برای همکاری‌های مشترک در عرصه صنعت خودرو کردند. رنو ۱۶.۸ درصد از سهام شرکت ژاپنی نیسان را از آن خود کرد و بدین ترتیب اتحاد رنو – نیسان متولد شد.<ref name=":1" /> | |||
در سال | === سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۱۰ === | ||
گروه خودروسازی رنو در این سال با خرید ۵۱ درصد از سهام برند [[رومانیایی داچیا]] تبدیل به اصلی ترین سهامدار آن شد. بهترین خودروی داچیا در آن زمان داچیا ۱۳۱۰ بود که به اختصار داچیا نامیده می‌شد.<ref name=":1" /> | |||
رنو پس از خرید سهام داچیا به سراغ [[سامسونگ موتورز]] [[کره جنوبی]] رفت و ۷۰.۱ درصد سهام آن را خریداری کرد و در نتیجه [[رنو – سامسونگ موتورز]] متولد شد و از آن زمان وظیفه تولید و فروش محصولات رنو در کره جنوبی بر عهده این شرکت است.<ref name=":1" /> | |||
رنو در ۲۹ فوریه سال ۲۰۰۸ تصمیم گرفت تا ۲۵ درصد از سهام [[شرکت]] [[خودروسازی]] [[روس|روسی]] [[اوتوواز]] را خریداری کند. این شرکت روسی صاحب برند [[لادا]] ( Lada ) بود.<ref name=":1" /> | |||
رنو | [[خودروی مفهومی]] [[رنو دزیر]] که در نمایشگاه خودروی پاریس رونمایی شد نمایش دهنده رنسانس زبان طراحی استراتژیک گروه رنو تحت مدیریت [[لورن ون]] در [[آکر]] بود. این محصول تجسم اولین مرحله در چرخه زندگی یعنی عشق را در قلب استراتژی خود داشت.<ref name=":1" /> | ||
سال | === سال ۲۰۱۰ تا سال ۲۰۱۲ === | ||
[[درهٔ سیلیکون]] Silicon Valley) ) نام رایج و غیررسمی منطقه‌ای در حدود ۷۰ کیلومتری جنوب شرقی [[سانفرانسیسکو]] در ایالات متحده آمریکا است. شهرت این منطقه به دلیل قرار داشتن بسیاری از شرکت‌های مطرح [[انفورماتیک]] جهان در آن است. نام این منطقه ابتدا برگرفته از تعداد زیاد شرکت‌های تولید کنندهٔ [[تراشه‌های سیلیسیمی]] در این منطقه بود که بعدها به نمادی از وجود کمپانی‌های زیاد فعّال در زمینه فناوری‌های پیشرفته در این منطقه تبدیل شد. دره سیلیکون شهرهای بسیاری را در بر می‌گیرد که مهمترین آنها [[سان خوزه]] مشهور به پایتخت دره سیلیکون می‌باشد.<ref name=":1" /> | |||
رنو در سال ۲۰۱۱ لابراتوار نوآوری خود را در دره سیلکون افتتاح کرد که اکنون تبدیل به مرکزی مهم برای این شرکت شده است. محل قراگیری این مرکز که تنها چند دقیقه با [[لابراتوارهای گوگل]]، [[فیس بوک]]، [[اپل]] و [[آمازون]] این امکان را می‌دهد تا اولین مرکزی باشد که با استفاده از آخرین فناوری‌های ابداع شده به سراغ توسعه خودروهایی برای آینده برود.<ref name=":1" /> | |||
رنو با عرضه [[رنو ZOE]] در سال ۱۹۹۲ جهشی جسورانه و نوآورانه داشت. این خودرو اولین محصول کمپانی رنو بود در بخش بازار خودروهای کامپکت برقی بود که به بازار عرضه شد. این خودرو در حال حاضر پر فروش ترین خودرو در بخش خودروهای برقی در [[اروپا]]<nowiki/>ست.<ref name=":1" /> | |||
سال | === سال ۲۰۱۲ تا سال ۲۰۱۵ === | ||
[[کلیو ۴]] اولین خودروی رنو بود که با الهام از [[رنو دزیر]] از هویت طراحی جدید این کمپانی استفاده کرد.<ref name=":1" /> | |||
در این سال رنو با امضای قرارداد سرمایه گذاری مشترک با شرکت خودروسازی [[دانگ فنگ]] ( Dongfeng ) [[چین]] شرکت خودروسازی دانگ فنگ رنو را تأسیس کرد. این توافق راه را برای ساخت یک کارخانه در شهر [[ووهان]] [[چین]] تسهیل کرد.<ref name=":1" /> | |||
رنو بیست سال پس از معرفی نسل اول خودروی رنو توئینگو از آخرین مدل آن در [[نمایشگاه خودروی ژنو]] رونمایی کرد. رنو این خودرو را با نگاهی به نسخه اصلی و رنو ۵ کاملاً بازطراحی کرده بود.<ref name=":1" /> | |||
رنو پس از [[داستر اوروچ]] با معرفی خودروی [[رنو الاسکان]] خود به دنبال فتح بازارهای جهانی در کلاس [[پیکاپ]] بود.<ref name=":1" /> | |||
=== سال ۲۰۱۶ تا سال ۲۰۱۸ === | |||
رنو با معرفی خودروی مفهومی [[رنو ترزور]] در [[نمایشگاه خودروی پاریس]] در سال ۲۰۱۶ از جانشین بر حق رنو دزیر رونمایی کرد. این خودروی دو سرنشین برقی کوپه آغاز چرخه جدید طراحی رنو در خودرهای آینده GT را نشان می‌دهد.<ref name=":1" /> | |||
در | خودرو مفهومی [[رنو سیمبیوز]] ( SYMBIOZ ) نشان دهنده دیدگاه گروه رنو در مورد خودرو و جایگاه آن در جامعه تا سال ۲۰۳۰ است.<ref name=":1" /> | ||
سال | گروه رنو سال ۲۰۱۸ با رونمایی از خودروی مفهومی [[ایزی گو]] در نمایشگاه خودروی ژنو چشم انداز خود درباره خودروهای بدون راننده، برقی و متصل به شبکه حمل و نقل اشتراکی شهری در آینده را به منصه ظهور رساند.<ref name=":1" /> | ||
بیش از ۱۲۰ سال است که رنو راه حل های خودرویی را توسعه داده است که باعث حمل و نقل آسان و در دسترس مشتریان در سراسر جهان می‌شود.<ref name=":1" /> | |||
رنو | == لوگو شرکت رنو == | ||
لوگوی شرکت Renault شبیه [[الماس]] است و اولین بار روی در موتور به کار رفت. در سال 1922 قسمت وسط لوگو جهت خروج هوا بریده شد. لوگو امروز شرکت رنو، از سال 1924 با او همراه است.<ref name=":0" /> | |||
== منابع == | |||
<references /> | |||
[[رده:شرکت‌های خودروسازی فرانسوی]] | |||
[[رده:شرکت‌های خودروسازی]] | |||
[[رده:شرکت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۵
رنو (Renault)، یکی از موفق ترین و محبوب ترین برندهای خودروسازی در سراسر جهان است. این کمپانی فرانسوی چند ملیتی، در حال حاضر در زمینه تولید انواع خودروهای سواری و ون ها فعالیت دارد. پیشتر نیز به ساخت کامیون، تراکتور، تانک، اتوبوس، هواپیما و موتور هواپیما مشغول بود. در طول زمان، رنو موفقیتها و افتخارات زیادی کسب کرده است. به طور مثال، در سال 2016 بر اساس رشد نرخ تولید خودرو، شرکت رنو به عنوان بزرگترین خودروساز جهان انتخاب شد. درست یک سال بعد یعنی در سال 2017، همکاری رنو-نیسان-میتسوبیشی (Renault-Nissan-Mitsubishi Alliance) توانست این محصولات مشترک این قرارداد را به پرفروشترین وسایل نقیله سبک در دنیا تبدیل کند، این یعنی قرار گرفتن فولکس واگن (Volkswagen) در جایگاه دوم![۱]
| اطلاعات | |
|---|---|
| نام رسمی شرکت: | رنو |
| تاریخ تاسیس: | ۱۸۹۹؛ ۱۲۴ سال پیش |
| بنیانگذاران: | لوئی رنو، مارسل رنو، فرناند رنو |
| مدیر عامل: | لوکا دی مئو |
| رئیس هیئت مدیره: | ژان-دومینیک سنار |
| دفتر مرکزی: | بولونی بیانکور، فرانسه |
| وبسایت: | www.Renault.com |
| حوزه فعالیت: | خودروسازی |
| محصولات: | خودرو، خودروی لوکس، وسایل نقلیه تجاری، تراکتور |
| سرمایه: | ۱۰۹٫۹ میلیارد یورو (۲۰۱۷) |
| درآمد: | ۵۸٫۷ میلیارد یورو (۲۰۱۷) |
| سود خالص: | ۳٫۸ میلیارد یورو (۲۰۱۷) |
| زیرمجموعه‌ها: | داچیا (۹۹٪)، رنو سامسونگ موتورز (۸۰٪)، نیسان (۴۴٪)، آوتوواز (۲۵٪)، رنو اسپرت اف۱، دانگفنگ رنو (۵۰٪)، اویاک-رنو، رنو پارس (۵۱٪)، رنو روسیه، رنو اسپورت |
| تعداد کارکنان: | ۱۲۷،۰۸۶ نفر (۲۰۱۳) |
در حال حاضر، این کمپانی موفق سهمی 43.4 درصدی در کمپانی نیسان (Nissan) ژاپن دارد. این سهم در گروه دایملر آلمانی (Daimler AG) برابر با 1.55 درصد است. از سال 2011 به مدت سه یا چهار سال، رنو و نیسان حدود 4 میلیارد یورو در زمینه ساخت خودروهای الکتریکی سرمایهگذاری و این گونه به بهبود وضعیت محیط زیست و توسعه وسایل نقلیه الکتریکی کمک کردند. از زمان شروع برنامه الکتریکی این شرکت تا دسامبر سال گذشته، رنو توانست در بازارهای سراسر جهان، 237 هزار دستگاه ماشین الکتریکی بفروشد. این برند محبوب در مسابقات اتومبیل رانی و رالی مشهوری مانند فرمول1 (Formula 1) و فرمولE (Formula E) نیز نقش پررنگی داشته است.[۱]
تاریخچه
سال ۱۸۹۸ تا سال ۱۹۰۲
تاریخ نوآوری در رنو در ۲۴ دسامبر ۱۸۹۸ زمانی که لویی رنو سوار بر خودروی رنو وویتورت خود در خیابان LEPIC پاریس تردد کرد آغاز شد. این خودروی کوچک به یک سیستم انتقال قدرت مستقیم انقلابی مجهز بود. او در همان شب توانست ۱۲ عدد از این وسیله نقلیه را به فروش برساند.[۲]
مارسل رنو و فرناند رنو، برادران لویی در سال ۱۸۹۸ شرکت رنو. فررس را تأسیس کردند. لویی به عنوان کارمند در شرکت باقی ماند و بر روی طراحی محصولات کار کرد. خودرو وویتورت خیلی زود توانست برنده جایزه اولین مسابقه خودروهای ورزشی شود. این اتفاق باعث شد میزان سفارشات رنو در آن سال به ۷۱ دستگاه برسد.[۲]
رنو در سال ۱۹۰۲ اولین موتور دو سیلندر خود را تولید کرد. این موتور اساس طراحی موتور چهار سیلندر خودرویی شد که مارسل رنو با راندن آن در مسابقه پاریس تا وین به پیروزی دست یافت.[۲]
سال ۱۹۱۴ تا سال ۱۹۲۴
وزارت جنگ فرانسه از رنو برای مشارکت در جنگ جهانی اول دعوت می‌کند و با این شرکت ۳۱ قرارداد همانند ساخت آمبولانس، موتور هواپیما و خمپاره منعقد می‌کند. تاکسی‌های رنو با انتقال حدود ۴ هزار سرباز به جبهه‌های جنگ جهانی اول تاریخ ساز شدند.[۲]
در آن سال به دلیل بسته بودن خطوط راه آهن و عدم وجود کامیون، فرستادن نیروهای تازه نفس کار پیچیده‌ای بود اما ژنرال گالینی، فرمانده ارتش تصمیم گرفت از رانندگان تاکسی شهر کمک بگیرد. بنابراین صدها تاکسی رنو در پادگان شهر جمع شدند و کار انتقال سربازان به رودخانه مان را آغازکردند.[۲]
خودروهای رنو در آن زمان تاکسی‌های رسمی پاریس بودند. این خودروها با موتور ۱.۲ لیتری از سال ۱۹۰۵ به بازار عرضه شدند و در عرض کمتر از دو سال هزار و پانصد دستگاه از آنها کار حمل و نقل مسافران را در خیابان‌های پایتخت برعهده گرفت غافل از اینکه روزی بقای شهر بر دوش این ماشین‌ها خواهد بود.[۲]
رنو کارخانه ایل سگوئین را در حومه پاریس افتتاح کرد. این کارخانه مدل به یاد ماندنی رنو Reinastella را تولید کرد. این برند در این سال در ۴۹ کشور جهان عرضه می‌شد.[۲]
سال ۱۹۴۵ تا سال ۱۹۵۶
در سال ۱۹۴۵ شرکت رنو ملی شد و به این ترتیب به دولت فرانسه تعلق پیدا کرد.[۲]
رنو 4CV در ماه اکتبر در نمایشگاه خودروی پاریس رونمایی شد. این خودرو اولین خودروی موتور عقب رنو و اولین خودروی فرانسوی بود که بیش از یک میلیون دستگاه ا آن تولید شد. رنو این خودرو را در طول جنگ جهانی دوم به صورت مخفیانه توسعه داده بود. رنو 4CV تنها ۵۶۰ کیلوگرم وزن داشت و سوخت کمی مصرف می‌کرد و می‌توانست به راحتی ۴ سرنشین را جابجا کند. این خودرو در نسخه‌های زیادی تولید شد؛ از مدل اقتصادی گرفته تا نسخه حذاب کانورتیبل و مدل اسپورت ۱۰۶۳. این خودرو در ژاپن تولید و در آمریکا به فروش می‌رسید.[۲]
پنجم سپتامبر ۱۹۵۶ رنو چهار رکورد سرعت در بونویل ( Bonneville ) آمریکا را به نام خود ثبت کرد. این اتفاق که با موتور توربو ۲۷۰ اسب بخاری اتومبیل رقم خورد، شهرت روزافزونی را برای رنو را در سرتاسر جهان ایجاد کرد.[۲]
رنو دافین با موفقیت جایگزین رنو 4CV شد. ایده جانشینی با نام گذاری این خودرو که معادل فرانسه "وارث آشکار" برجسته شد. این مدل از تمام امکانات مدرن آن روز از جمله صندلی قابل تنظیم؛ سیستم گرمایش و جعبه دنده اتومات برخوردار بود. طراحی ظاهری منحنی شکل خودرو با طراحی‌های سال‌های دهه ۱۹۶۰ تطبیق داشت. رنو 4CV در دسامبر ۱۹۶۷ به دوران بازنشستگی خود رسید. رنو تا آن زمان توانسته بود ۲.۵۰.۷۳۸ دستگاه از این خودرو را تولید کند و به این ترتیب به رکوددار خودروی تولید شده فرانسه باشد.[۲]
سال ۱۹۵۹ تا سال ۱۹۶۵
در سال ۱۹۵۹ رنو استفاته اولین خودروی دیفرانسل جلوی خود را به بازار معرفی کرد. نیمی از خودروهای تولید شده به خارج از فرانسه و در درجه اول به ایالات متحده آمریکا صادر شدند.[۲]
رنو 4L اولین "خودرویی برای زندگی" حاصل یک ایده درخشان بود. ایده ساخت یک خودروی همه کار که بتواند واقعاً همه جا برود و در همه شرایط ثابت کند که خودروی مفیدی است. مدل ۵ در معرفی شده در سال ۱۹۶۱ این قابلیت را داشت که خم شدن صندلی عقب خودرو به یک ون تبدیل شود. رنو بیش از ۸ میلیون دستگاه از این خودروی فوق العاده را تولید و به بیش از ۱۰۰ کشور جهان صادر کردند. دوران حرفه‌ای این خودرو در ۲۱ دسامبر ۱۹۹۴ به پایان رسید.[۲]
رنو ۱۶ در ژانویه ۱۹۶۵ به بازار معرفی شد. این خودروی کامپکت هاچبک با طراحی فوق العاده خود توانست به موفقیت بزرگی دست یابد.[۲]
سال ۱۹۷۲ تا سال ۱۹۷۷
رنو با هدف قرار دادن جوانان و بانوان خودروی شهری تازه ای را با طراحی متفاوت که عادات رانندگی را تغییر می‌داد به بازار خودروی جهان معرفی کرد. طراحی داخلی خودرو با رنگ‌های روشن و صفحه‌های مربع شکل عرضه شد. رنو ۵ در اولین سال عرضه در بازار خودروی فرانسه توانست ۵ درصد سهم بازار را از آن خود کند. سه سال بعد این محصول رنو توانست به پرفروشترین خودروی بازار اروپا تبدیل شود. رنو ۵ برای بیش از ده سال در صدر جدول خودروهای کامپکت فرانسه قرار داشت. شرکت رنو توانست ۵.۳۲۵.۰۰۰ دستگاه از این محصولش را در سرتاسر دنیا به فروش برساند. امروزه رنو ۵ از جایگاه خاصی در میان خودروهای جریان ساز نیمه دوم قرن بیستم میلادی برخودار است.[۲]
رنو در سال ۱۹۷۷ با ورود خودروی RS01 خود به مسابقات فرمول یک که از موتوری توربوشارژ برخوردار بود انقلابی را ایجاد کرد. از آن سال به بعد، رنو یکی از بزرگترین تولیدکنندگان خودرو در این ورزش بوده است.[۲]
سال ۱۹۸۴ تا سال ۱۹۹۲
زمانی که رنو در سال ۱۹۸۴ خودروی اسپیس را به رسانه‌ها معرفی کرد توجه بسیاری از علاقمندان خودرو از سرتاسر جهان را به سوی خود جلب کرد. اما ضمانتی وجود نداشت که این خودرو بتواند در آن زمان به موفقیتی دست یابد. تا زمان معرفی این خودرو هیچ کسی وسیله نقلیه ای ندیده بود که چنین جادار و همه کاره باشد. اسپیس با دارا بودن صندلی‌های انعطاف پذیر می‌توانست با چرخش آنها به اطراف تبدیل به یک اتاق نشیمن شود. این ویژگی اسپس تعجب آور و جذاب بود.
رنو با رونمایی از خودروی جدید خود با نام رنو توئینگو در نمایشگاه خودروی پاریس باز هم توجهات را به سوی خود جلب کرد. رنو توئینگو با طراحی ظاهری قورباغه‌ای شکل خود و ترکیب المان‌هایی از خودروهای چند منظوره ( MPV ) و خودروهای کامپکت بسیار پر سر و صدا ظاهر شد. نام Twingo از تلفیق سه کلمه Twist ، Swing و Tango ساخته شده بود و نشان می‌داد که رنو برای بازاریابی این خودرو بر جمعیت جوانی تمرکز کرده است که خیلی زود عاشق این محصول رنو شدند.[۲]
سال ۱۹۹۲ تا سال ۱۹۹۹
در ماه مارس سال ۱۹۹۲ میلادی مدیران رنو تصمیم گرفتند که عملیات تولید کلیه محصولات خود را در کارخانه تاریخی ایل سگوئین متوقف کنند.[۲]
خودروی رنو سافران، اخرین مدل از محصولات این کمپانی فرانسوی بود که جایگزین رنو ۲۵ شد. تولید این خودرو تا سال ۲۰۰۰ ادامه داشت.[۲]
شرکت رنو در سال ۱۹۹۶ مشمول قانون خصوصی سازی شد.[۲]
رنو مجموعه کارخانجات آیرتون سنا را در شهر کوریتیبای برزیل بنا نهاد. این مرکز که اولین سایت صنعتی در کشور برزیل بود خیلی زود توانست به یکی از کارخانجات اصلی گروه رنو در امریکای جنوبی تبدیل شود.[۲]
در خودرساز برتر جهان یعنی نیسان ژاپن و رنوی فرانسه در این سال تصمیم به امضای قراردادی برای همکاری‌های مشترک در عرصه صنعت خودرو کردند. رنو ۱۶.۸ درصد از سهام شرکت ژاپنی نیسان را از آن خود کرد و بدین ترتیب اتحاد رنو – نیسان متولد شد.[۲]
سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۱۰
گروه خودروسازی رنو در این سال با خرید ۵۱ درصد از سهام برند رومانیایی داچیا تبدیل به اصلی ترین سهامدار آن شد. بهترین خودروی داچیا در آن زمان داچیا ۱۳۱۰ بود که به اختصار داچیا نامیده می‌شد.[۲]
رنو پس از خرید سهام داچیا به سراغ سامسونگ موتورز کره جنوبی رفت و ۷۰.۱ درصد سهام آن را خریداری کرد و در نتیجه رنو – سامسونگ موتورز متولد شد و از آن زمان وظیفه تولید و فروش محصولات رنو در کره جنوبی بر عهده این شرکت است.[۲]
رنو در ۲۹ فوریه سال ۲۰۰۸ تصمیم گرفت تا ۲۵ درصد از سهام شرکت خودروسازی روسی اوتوواز را خریداری کند. این شرکت روسی صاحب برند لادا ( Lada ) بود.[۲]
خودروی مفهومی رنو دزیر که در نمایشگاه خودروی پاریس رونمایی شد نمایش دهنده رنسانس زبان طراحی استراتژیک گروه رنو تحت مدیریت لورن ون در آکر بود. این محصول تجسم اولین مرحله در چرخه زندگی یعنی عشق را در قلب استراتژی خود داشت.[۲]
سال ۲۰۱۰ تا سال ۲۰۱۲
درهٔ سیلیکون Silicon Valley) ) نام رایج و غیررسمی منطقه‌ای در حدود ۷۰ کیلومتری جنوب شرقی سانفرانسیسکو در ایالات متحده آمریکا است. شهرت این منطقه به دلیل قرار داشتن بسیاری از شرکت‌های مطرح انفورماتیک جهان در آن است. نام این منطقه ابتدا برگرفته از تعداد زیاد شرکت‌های تولید کنندهٔ تراشه‌های سیلیسیمی در این منطقه بود که بعدها به نمادی از وجود کمپانی‌های زیاد فعّال در زمینه فناوری‌های پیشرفته در این منطقه تبدیل شد. دره سیلیکون شهرهای بسیاری را در بر می‌گیرد که مهمترین آنها سان خوزه مشهور به پایتخت دره سیلیکون می‌باشد.[۲]
رنو در سال ۲۰۱۱ لابراتوار نوآوری خود را در دره سیلکون افتتاح کرد که اکنون تبدیل به مرکزی مهم برای این شرکت شده است. محل قراگیری این مرکز که تنها چند دقیقه با لابراتوارهای گوگل، فیس بوک، اپل و آمازون این امکان را می‌دهد تا اولین مرکزی باشد که با استفاده از آخرین فناوری‌های ابداع شده به سراغ توسعه خودروهایی برای آینده برود.[۲]
رنو با عرضه رنو ZOE در سال ۱۹۹۲ جهشی جسورانه و نوآورانه داشت. این خودرو اولین محصول کمپانی رنو بود در بخش بازار خودروهای کامپکت برقی بود که به بازار عرضه شد. این خودرو در حال حاضر پر فروش ترین خودرو در بخش خودروهای برقی در اروپاست.[۲]
سال ۲۰۱۲ تا سال ۲۰۱۵
کلیو ۴ اولین خودروی رنو بود که با الهام از رنو دزیر از هویت طراحی جدید این کمپانی استفاده کرد.[۲]
در این سال رنو با امضای قرارداد سرمایه گذاری مشترک با شرکت خودروسازی دانگ فنگ ( Dongfeng ) چین شرکت خودروسازی دانگ فنگ رنو را تأسیس کرد. این توافق راه را برای ساخت یک کارخانه در شهر ووهان چین تسهیل کرد.[۲]
رنو بیست سال پس از معرفی نسل اول خودروی رنو توئینگو از آخرین مدل آن در نمایشگاه خودروی ژنو رونمایی کرد. رنو این خودرو را با نگاهی به نسخه اصلی و رنو ۵ کاملاً بازطراحی کرده بود.[۲]
رنو پس از داستر اوروچ با معرفی خودروی رنو الاسکان خود به دنبال فتح بازارهای جهانی در کلاس پیکاپ بود.[۲]
سال ۲۰۱۶ تا سال ۲۰۱۸
رنو با معرفی خودروی مفهومی رنو ترزور در نمایشگاه خودروی پاریس در سال ۲۰۱۶ از جانشین بر حق رنو دزیر رونمایی کرد. این خودروی دو سرنشین برقی کوپه آغاز چرخه جدید طراحی رنو در خودرهای آینده GT را نشان می‌دهد.[۲]
خودرو مفهومی رنو سیمبیوز ( SYMBIOZ ) نشان دهنده دیدگاه گروه رنو در مورد خودرو و جایگاه آن در جامعه تا سال ۲۰۳۰ است.[۲]
گروه رنو سال ۲۰۱۸ با رونمایی از خودروی مفهومی ایزی گو در نمایشگاه خودروی ژنو چشم انداز خود درباره خودروهای بدون راننده، برقی و متصل به شبکه حمل و نقل اشتراکی شهری در آینده را به منصه ظهور رساند.[۲]
بیش از ۱۲۰ سال است که رنو راه حل های خودرویی را توسعه داده است که باعث حمل و نقل آسان و در دسترس مشتریان در سراسر جهان می‌شود.[۲]
لوگو شرکت رنو
لوگوی شرکت Renault شبیه الماس است و اولین بار روی در موتور به کار رفت. در سال 1922 قسمت وسط لوگو جهت خروج هوا بریده شد. لوگو امروز شرکت رنو، از سال 1924 با او همراه است.[۱]