بزرگ علوی

سید مجتبی آقابزرگ علوی نویسنده و مترجم ایرانی معروف به بزرگ علوی در تاریخ 13 بهمن 1283 در تهران به دنیا آمد. پدرش سید ابوالحسن علوی عضو نمایندگان مجلس شورای ملی بود و به همین دلیل او از ابتدای نوجوانی با فضای سیاست آشنا شد.

بزرگ علوی

اطلاعات شخصی
نام(های):	سید مجتبی آقابزرگ علوی
لقب(ها):	بزرگ علوی
تاریخ تولد:	۱۳ بهمن ۱۲۸۳
محل تولد:	تهران
تاریخ فوت:	۲۸ بهمن ۱۳۷۵
محل دفن:	گورستان تمپل‌هوف، برلین
تحصیلات:	روان‌شناسی و علوم تربیتی
پیشه:	نویسنده، مترجم
نام پدر:	سید ابوالحسن علوی
همسر(ها):	فاطمه علوی گرترود
فرزندان:	مانی

او دوره تحصیلات ابتدایی را در تهران گذراند و سپس همراه برادر بزرگترش برای تحصیل به آلمان رفت. او در آلمان همراه با حسن تقی‌زاده خبرنامه کاوه راه اندازی کرد.

او همچنین پس از تسلط بر زبان آلمانی، تعدادی از آثار آلمانی را به فارسی ترجمه کرد. او در برلین در رشته روانشناسی و علوم تربیتی تحصیل کرد و به قصد آموزگار شدن به ایران بازگشت و در شیراز به تدریس زبان آلمانی پرداخت.

بزرگ علوی با انتشار داستان «سرباز سربی» در سال 1300 خود را به عنوان نویسنده معرفی کرد. او همچنین مدتی به گروه ادبی «ربعه» پیوست و به صادق هدایت، مسعود فرزاد و مسعود مینوی شروع به داستان نویسی کرد.

او مدتی با نام مستعار فریدون ناخد آثارش را در مجله دنیا چاپ می‌کرد. او سپس مجموعه داستان چمدان را نگاشت که مورد توجه افراد زیادی قرار گرفت. نقدها، ترجمه‌ها و داستان‌های او در مجلات سخن و مردم به چاپ می‌رسیدند تا اینکه در سال 1316 به جرم پیروی از کمونیسم راهی زندان شد و مدت 4 سال در زندان بود. در این دوران آثاری از جمله ورق پاره‌های زندان و کتاب 53 نفر را نوشت.

بزرگ علوی در هنگام کودتای 28 مرداد، در سال 1332، به آلمان شرقی مهاجرت کرد و در آنجا به تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه هومبولت، در شهر برلین، مشغول شد.

بزرگ علوی لغت نامه‌ای نیز برای زبان فارسی و آلمانی تدوین و تالیف کرد.

با این وجود شاخص‌ترین اثر بزرگ علوی رمان چشم‌هایش است. این رمان پس از انقلاب و در سال 1357 منتشر شد.

بزرگ علوی آثار زیاد خلق و ترجمه کرد. او بعد از انقلاب به ایران بازگشت و پس از مدتی دوباره به آلمان مهاجرت کرد. سرانجام در روز یکشنبه ۲۸ بهمن ۱۳۷۵در اثر سکته قلبی درگذشت. او در در گورستان کلمبیادام شهر برلین به خاک سپرده شد.

همسران

او ابتدا با فاطمه علوی ازدواج کرد و از او صاحب پسری به نام مانی شد. او سپس در آلمان با زنی به نام گرترود ازدواج کرد و تا پایان عمر با او زندگی می‌کرد.

آثار

از جمله آثار داستانی بزرگ علوی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• چمدان
• ورق پاره های زندان
• چشم هایش
• سالاریها
• میرزا
• موریانه
• گیله مرد
• روایت (آخرین رمان او)

او همچنین آثاری در قالب نقد، پژوهش و ترجمه دارد