جاده ابریشم
جاده ابریشم شبکه ای از مسیرهای تجاری اوراسیا بود که از قرن دوم پیش از میلاد تا اواسط قرن پانزدهم فعال بود. راه ابریشم با بیش از 6400 کیلومتر طول، نقش مرکزی در تسهیل تعاملات اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و مذهبی بین شرق و غرب را داشت. نام جاده ابریشم برای اولین بار در اواخر قرن نوزدهم ابداع شد. اکنون برخی از کارشناسان به جای جاده ابریشم از مسیرهای ابریشم استفاده می‌کنند. آنها فکر می‌کنند که این اصطلاح جدید در نشان دادن مسیرهای زیادی در خشکی و دریا که بخش‌های مختلف آسیا، آفریقا و اروپا را به هم متصل می‌کند، بهتر است.
جاده ابریشم نام خود را از تجارت بسیار پرسود منسوجات ابریشم که تقریباً منحصراً در چین تولید می‌شد، گرفته است. این شبکه با گسترش سلسله هان به آسیای مرکزی در حدود سال ۱۱۴ قبل از میلاد از طریق مأموریت‌ها و اکتشافات فرستاده امپراتوری چین ژانگ کیان آغاز شد که منطقه را تحت کنترل یکپارچه قرار داد. امپراتوری اشکانی پلی به شرق آفریقا و دریای مدیترانه ایجاد کرد. در اوایل قرن اول پس از میلاد، ابریشم چینی به‌طور گسترده‌ای در روم، مصر و یونان پرطرفدار می‌شد. سایر کالاهای پرسود شرق شامل چای، رنگ، عطر، و ظروف چینی بود. از جمله صادرات غرب اسب، شتر، عسل، شراب و طلا بود. جدای از تولید ثروت قابل توجه برای طبقات نوظهور بازرگانی، تکثیر کالاهایی مانند کاغذ و باروت به شدت مسیر قلمروهای مختلف را تغییر داد.
علت نام‌گذاری
معروف ترین کالایی که به مدت چندین قرن در شبکه راه‌های تجاری بین خاور دور، آمریکا و آفریقا مبادله می‌شد «ابریشم» بود. به‌این جهت نام این مسیر به «جاده ابریشم» شهرت یافت. ابریشم در چین و مناطق نزدیک به آن در خاور تولید می‌شد و از گران‌قیمت‌ترین کالاهای مورد مبادله به‌شمار می‌رفت.
تجارت در امتداد کمربند اقتصادی جاده ابریشم شامل میوه، سبزیجات، دام‌ها، چرم، پوست، غلات، اشیای مذهبی، ابزارآلات هنری، سنگ‌های قیمتی و فلزات نیز می‌شد؛ همچنین زبان، فرهنگ، باورهای دینی، فلسفه و علم را نیز دربر می‌گرفت.
دولت چین در قرن سوم پیش از میلاد کاغذ را اختراع کرد و استفاده از آن از طریق جاده ابریشم رواج یافت. این صنعت ابتدا در سال ۷۰۰ پیش از میلاد به سمرقند رسید و بعد از آن از طریق بنادر اسلامی سیسیل و اسپانیا به اروپا رفت. ورود کاغذ به اروپا تغییرات صنعتی قابل‌توجهی داشت و برای اولین بار واژه‌های مکتوب را به ارتباطات جمعی اضافه کرد. ادویه‌های غنی شرقی به سرعت در غرب محبوب شدند و به‌تدریج آشپزی را در اروپا تغییر دادند. فنون ساخت شیشه از ایران به شرق چین صادر شد.
مورخان به واردات باروت از طریق مسیر جاده ابریشم به اروپا در دهه ۱۳۰۰ اشاره می‌کنند که برای ساخت توپ در انگلستان به‌کار رفت. منشا باروت به‌طور دقیق شناخته نیست؛ اما بسیاری سابقه آن را به آتش‌بازی در چین می‌رسانند. باروت بر تاریخ سیاسی اروپا تاثیرات فراوانی گذاشت و صادرات آن برای دولت‌های اروپایی که در جنگ از آن استفاده کردند، اهمیت بسیاری داشت.
پیشینه پیدایش مسیر
در حدود ۴ تا ۶ هزار سال پیش از میلاد، مردم باستانی‌ای که در محدوده صحرای غربی و مصر زندگی می‌کردند، از جنوب‌غربی آسیا، جانوران اهلی به این منطقه می‌آوردند.
پیش از آغاز دوره فرعون‌ها در مصر، در حدود ۴ هزار سال پیش از میلاد، از منطقه کنعان (فلسطین و اسرائیل امروزی) ظرف‌های سفالی خریداری می‌کردند.
جاده ابریشم در ایران
جاده ابریشم در مسیر اصلی و مسیرهای فرعی خود از ایران می‌گذشت و ایران به‌عنوان یکی از مهم‌ترین کشورهای تجاری مسیر آن، نقش ترانزیت (واسطه) را داشت. مهم‌ترین قسمت راه ابریشم، از سرخس وارد کشور شده و بعد از عبور از شهرهای مشهد، نیشابور، سبزوار، شاهرود، بسطام، ساری، سمنان، کاشان، ری، الموت، به شهر قزوین می‌رسید. جاده ابریشم در شهر قزوین به دو شاخه تقسیم می‌شد؛ یک شاخه آن در جهت شمال غرب، از شهرهای سراب، تبریز و خوی می‌گذشت و از آنجا در بیرون از مرزهای ایران امتداد می‌یافت؛ راه دیگر در جهت غرب با گذر از شهرهای همدان و کرمانشاه، از ایران خارج می‌شد.
شهرهای دیگری که در مسیر اصلی و فرعی راه ابریشم قرار داشتند عبارتند از: نوار ساحلی ایران از گرگان، ساری، شهرهای گیلان، شهرهای همدان، زنجان ، بیستون، کرمانشاه، سنندج، تکاب، کندوان، تبریز، میانه، کلیبر و چالدران بودند.