آتیلا پسیانی

آتیلا پسیانی، متولد سال 1336 در تهران، بازیگر مرد کشور ایران است. آتیلا پسیانی لیسانس بازیگری و کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای زیبا داشته و فرزند «جمیله شیخی» و همسر «فاطمه نقوی» بازیگران سینما، تلویزیون و تئاتر است.

آتیلا پسیانی در مراسم نکوداشت خود به‌مناسبت سالروز تولد او.

اطلاعات شخصی



تاریخ تولد:	۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۶
محل تولد:	تهران، ایران
تاریخ فوت:	۱۴ مهر ۱۴۰۲ (۶۶ سال)
علت مرگ:	سرطان






محل زندگی:	تهران

پیشه:	بازیگر
شروع فعالیت:	۱۳۴۷
پایان فعالیت:	۱۴۰۲

نام مادر:	جمیله شیخی
همسر(ها):	فاطمه نقوی
فرزندان:	ستاره پسیانی و خسرو پسیانی

مادر او مرحوم «جمیله شیخی» بازیگر سینما و تلویزیون بود. آتیلا پسیانی دو فرزند دارد، یک پسر و یک دختر، که هم دختر و هم پسر او، ستاره پسیانی و خسرو پسیانی، بازیگر هستند.

وی بازی در تئاتر را از سال 1356 و حضور جلوی دوربین را از سال 1357 با فیلم کوتاه «سکوت و سلام»، همکاری «شاهرخ غیاثی»، تجربه کرد؛ همچنین بازی در سینما را از سال 1360 با «عفریت»، همکاری «فرشید فلک نازی»، آغاز کرد.

افتخارات

آتیلا پسیانی، بازیگر برجسته سینما و تلویزیون ایران، در طول مسیر حرفه‌ای خود توانسته است با بازی‌های قوی و استعداد برجسته خود، جوایز متعددی را به دست آورد. در سال ۱۳۶۵، در دوره ۵ جشنواره فیلم فجر (مسابقه سینمای ایران)، برای فیلم «طلسم» به عنوان کاندیدا برای لوح زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد معرفی شد.

در سال ۱۳۷۳، در دوره ۱۳ جشنواره فیلم فجر (مسابقه سینمای ایران)، برای فیلم «در کمال خونسردی» به عنوان کاندیدا برای سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد معرفی شد.

در سال ۱۳۷۸، در دوره ۱۴ منتخب نویسندگان و منتقدان (بهترین‌های سال)، برای فیلم «دو زن» به عنوان دومین بازیگر نقش مکمل مرد معرفی شد.

در دوره ۳ جشن خانه سینما (مسابقه) نیز برای همین فیلم به عنوان کاندیدا برای تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد انتخاب شد.

در سال ۱۳۸۱، در دوره ۶ جشن خانه سینما (مسابقه)، برای فیلم «شام آخر» به عنوان کاندیدا برای تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد انتخاب شد. همچنین، در دوره ۲ منتخب سایت ایران اکتور (بهترین‌های سال) نیز برای فیلم «آب و آتش» به عنوان کاندیدا برای لوح زرین بهترین بازیگر مرد مطرح شد.

در دوره ۱۷ منتخب نویسندگان و منتقدان (بهترین‌های سال) نیز برای فیلم «شام آخر» به عنوان سومین بازیگر نقش مکمل مرد سال معرفی شد.

در سال ۱۳۸۲، در دوره ۱۸ منتخب نویسندگان و منتقدان (بهترین‌های سال)، برای فیلم «گاهی به آسمان نگاه کن» به عنوان سومین بازیگر نقش مکمل مرد سال معرفی شد.

در سال ۱۳۸۵، در دوره ۱۰ جشن خانه سینما (مسابقه)، برای فیلم «چه کسی امیر را کشت؟» به عنوان کاندیدا برای تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد مطرح شد.

در تاریخ دهم اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۲، یک مراسم نکوداشت برای آتیلا پسیانی، بازیگر و کارگردان سینما و تئاتر ایران، به مناسبت سالروز تولد او برگزار شد.

همسر و فرزندان

فاطمه نقوی

فاطمه نقوی همسر آتیلا پسیانی متولد سال 1333 در تهران است و لیسانس روانشاسی کودک از مدرسه عالی شمیران دارد، او بازیگر سینما و تئاتر است؛ بازی در تئاتر را از سال 1356 و حضور در فیلم کوتاه «سکوت و سلام» در سال 1357 تجربه کرد و بازی در سینما را از سال 1360 با «عفریت» آغاز نمود.

ستاره پسیانی

ستاره پسیانی دختر آتیلا پسیانی متولد سال 1361 در شهر تهران است، او بیش از 15 سال است که بازیگر است و بیشتر کار تئاتر کرده و در سینما و تلویزیون کمتر فعالیت می‌کند؛ او در سال 1388 جایزه بهترین بازیگر زن را در بیست و هشتمین جشنواره تئاتر فجر دریافت کرد.

خسرو پسیانی

خسرو پسیانی پسر آتیلا پسیانی بازیگری را از تئاتر آغاز کرد و از میان کارهای او می‌توان نمایش‌های «دیابولیک: رومئو و ژولیت»، «نمایش خاندان موروثی قصر»، «فرانکنشتاین» و «قهوه قجری» به کارگردانی آتیلا پسیانی را نام برد. خسرو پسیانی تجربه حضور در فیلم-تئاتر نیز دارد و از جمله کارهایش می‌توان به «مکاشفه در باب یک مهمانی خاموش»، «آمدیم نبودید رفتیم» و «طناب» اشاره کرد. وی برای اولین بار با بازی در فیلم «سوم آذرشهر» در سال 1397 به کارگردانی «کامبیز صفاری» جلوی دوربین رفت.

اولین تجربه حرفه‌ای خسرو پسیانی در سال 1399 با بازی در سریال نمایش خانگی «مردم معمولی» به کارگردانی رامبد جوان، رقم خورد. وی نقش "اَخ"، پسری که رویای کمدین شدن را در سر دارد، ایفا می‌کند. او در این سریال با بازیگران مطرحی مانند رامبد جوان، آتیلا پسیانی، شبنم مقدمی، لیلی رشیدی، کمند امیرسلیمانی، خاطره اسدی، امیر نوروزی، شادی کرمرودی و الناز حبیبی همبازی شده است. از دیگر کارهای او می‌توان به فیلم «بی همه چیز» به کارگردانی محسن قرایی اشاره کرد.

آثار

تئاتر

«جنایت و مکافات»؛ ۱۳۹۸
«نام بُرده»؛ ۱۳۹۷
«نمی‌تونیم راجع بهش حرف بزنیم»؛ ۱۳۹۷
«طناب»؛ ۱۳۹۷
«دیابولیک: رومئو و ژولیت»؛ ۱۳۹۵
«باغبان مرگ»؛ ۱۳۹۵
«باغ آلبالو»؛ ۱۳۹۴
«سوراخ»؛ ۲۰۱۴
«گنگ خواب دیده»؛ ۱۳۹۳
«عرق خورشید، اشک ماه»؛ ۱۳۹۲
«مخمل آبی»؛ ۱۳۹۲
«پروفسور بوبوس»؛ ۱۳۸۹
«کشتی شیطان»؛ ۱۳۸۸
«متابولیک»؛ ۱۳۸۷
نمایشنامه خوانی «کلاغ و دوچرخه»؛ ۱۳۸۳
نمایشنامه خوانی «غلیظ مثل عسل»؛ ۱۳۸۲
«نجوای خاک»؛ ۱۳۸۲
«کالیگولا شاعر خشونت»؛ ۱۳۸۲
«بحرالغرایب»؛ ۱۳۸۲
«بازی در گالری»؛ ۱۳۸۱
«بسه دیگه خفه شو»؛ ۱۳۸۱
«قهوه قجری»؛ ۱۳۷۹
«درد دل با سگ»؛ ۱۳۷۹
«رستخیز»؛ ۱۳۷۸
«تبار خون»؛ ۱۳۷۷
«برف سبز»؛ ۱۳۷۷
«اینم از این»؛ ۱۳۷۶
«آبی که مار می‌خورد، زهر می‌شود»؛ ۱۳۷۵
«آبی که گاو می‌خورد، شیر می‌شود»؛ ۱۳۷۵
«بودن یا نبودن»؛ ۱۳۷۳
«فاطمه عنبر»؛ ۱۳۷۳
«آئورا»؛ ۱۳۷۲
«مجلس تقلید هفت‌خوان»؛ ۱۳۶۹
«ارکستر زنان آشویتس»؛ ۱۳۶۸
نمایشنامه خوانی «هرامسا»؛ ۱۳۶۸
«چهار تک پرده»؛ ۱۳۶۷
«هفت خوان رستم»؛ ۱۳۶۳

تلویزیون

«زیر پای مادر»؛ 1396
«آرام می‌گیریم»؛ 1395
«کشیک قلب»؛ ١٣٩٥
«آسمان من»؛ ۱۳۹۴
«بزم آخر»؛ 1394
«پرده‌نشین»؛ 1393
«انقلاب زیبا»؛ 1393
«مدینه»؛ 1393
«بین خومون بمونه»؛ 1393
«مادرانه»؛ 1392
«یه تیکه زمین»؛ 1391
«دیوار»؛ 1391
«خداحافظ بچه»؛ 1391
«زیر هشت»؛ 1389
«چاردیواری»؛ 1388
«رستگاران»؛ 1388
تله فیلم «اخراجی»؛ 1386
«راه بی پایان»؛ 1386
«زیر تیغ»؛ 1385
«آخرین گناه»؛ 1385
«اولین شب آرامش»؛ 1385
«عشق گمشده»؛ 1383
«گم گشته»؛ 1380
«مرگ در سکوت»؛ 1378–1377
«شرکت»؛ 1377–1376
«هفت سنگ»؛ 1377–1376
تله تئاتر «دست های آلوده»؛ 1376
«سیمرغ»؛ 1375
«خانواده رضایت»؛ 1374
«آپارتمان»؛ 1372–1371
«فراموشخانه» (فراماسونری)؛ 1370
تله تئاتر «مبارزان کازبا»؛ 1364
«محله برو بیا»؛ 1363
«محله بهداشت»؛ 1363
«ماه پنهان است»؛ 1362
«لحظه»؛ 1356

سینما

«بی حساب»؛ 1395
«آشوب»؛ 1394
«نگار»؛ 1394
«کارگر ساده نیازمندیم»؛ 1394
«نقش نگار»؛ 1394
«آخرین بار کی سحر را دیدی؟»؛ 1394
«دلبری»؛ 1394
«سیانور»؛ 1394
«نیمه شب اتفاق افتاد»؛ 1394
«آتش بس 2»؛ 1393
«مستانه»؛ 1393
«نازنین»؛ 1392
«هیچ کجا هیچ کس»؛ 1391
«زندگی خصوصی»؛ 1390
«پل چوبی»؛ 1390
«تلفن همراه رئیس جمهور»؛ 1390
«یک عاشقانه ساده»؛ 1390
«در امتداد شهر»؛ 1389
«سوت پایان»؛ 1389
«نقطه بی بازگشت»؛ 1388
«از رئیس جمهور پاداش نگیرید»؛ 1387
«دوزخ، برزخ، بهشت»؛ 1387
«سفر مرگ»؛ 1387
«صداها»؛ 1387
«فرزند صبح»؛ 1387
«موش»؛ 1387
«یک وجب از آسمان»؛ 1387
«سه زن»؛ 1385
«حس پنهان»؛ 1385
«سایه»؛ 1385
«فرزند صبح»؛ 1385
«آتش بس»؛ 1384
«چه کسی امیر را کشت؟»؛ 1384
«شبانه»؛ 1384
«عروسک فرنگی»؛ 1384
«کارگران مشغول کارند»؛ 1384
«اسپاگتی در هشت دقیقه»؛ 1383
«جایی برای زندگی»؛ 1383
«مجردها»؛ 1383
«برگ برنده»؛ 1382
«کما»؛ 1382
«گاهی به آسمان نگاه کن»؛ 1381
«گاوخونی»؛ 1381
«سفر به فردا»؛ 1380
«شام آخر»؛ (1380)
«نیمه پنهان»؛ 1380
«آب و آتش»؛ 1379
«آواز قو»؛ 1379
«ابر و خورشید»؛ 1379
«نسل سوخته»؛ 1378
«دو زن»؛ 1377
«هیوا»؛ 1377
«قاعده بازی»؛ 1376
«هفت سنگ»؛ 1376
«عقرب»؛ 1375
«دیپلمات»؛ 1374
«شیخ مفید»؛ 1374
«در کمال خونسردی»؛ 1373
«روز شیطان»؛ 1373
«خاکستر سبز»؛ 1372
«مسافران»؛ 1370
«دو فیلم با یک بلیت»؛ 1369
«راز خنجر»؛ 1369
«پرواز پنجم ژوئن»؛ 1368
«کشتی آنجلیکا»؛ 1367
«طلسم»؛ 1365
«مرگ سفید»؛ 1362

نمایش خانگی

«بی‌گناه»؛ 1401
«آفتاب‌پرست»؛ 1401
«مردم معمولی»؛ 1400
«ممنوعه»؛ 1397
«آشوب»؛ 1396

درگذشت

آتیلا پسیانی پس از تحمل یک دوره بیماری در تاریخ 14 مهر ماه سال 1402 از دنیا رفت. آتیلا پسیانی طی چند هفته اخیر برای سفر شخصی به فرانسه سفر کرده بود که به دلیل عوارض بیماری سرطان مجبور شده بود در بیمارستانی در آنجا بستری شود و همان جا درگذشت.