پکن
پکن به عنوان پایتخت چین، یکی از مهم ترین شهرهای آسیاست و از لحاظ جغرافیایی در شمال این کشور قرار گرفته است. مساحت شهر پکن در کشور چین، ۱۳۰۰ کیلومتر مربع بوده و جمعیت حاضر در این شهر طبق آمار سرشماری که در سال ۲۰۱۵، انجام شده حدود ۲۱۷۰۰۰۰۰ نفر است. پکن دومین شهر پرجمعیت چین پس از شانگهای می‌باشد.
| اطلاعات شهر | |
|---|---|
| کشور: | چین |
| جمعیت: | ۲۱٬۵۱۶٬۰۰۰ (2014) |
| مساحت: | ۱۶۸۰۱ کیلومتر مربع (۶۴۸۷ مایل مربع) |
| ارتفاع: | ۱۴۳ متر (۴۶۹ پا) |
| شهردار: | گو جیلونگ |
| پیش‌شمارهٔ تلفن: | ۱۰ ۰۸۶ |
پکن جزو 10 شهر پرجمعیت دنیا به شمار می آید. این شهر در شمال چین قرار دارد و از 16 منطقه شهر و روستایی تشکیل می شود.
معماری شهر پکن کاملا ترکیبی از سازه های سنتی و مدرن است؛ سبک معماری که در تاریخ کهن این دیار ریشه دارد و توانسته نظر گردشگران را به خود جلب کند. پیشینه این شهر را به صورت تقریبی سه تا چهار هزار سال پیش می دانند.
دولت چین در پکن مستقر است به همین خاطر تصمیم هایی که دولت در این شهر می گیرد بر سیاست، اقتصاد، وضعیت آموزشی، فرهنگ و تکنولوژی سراسر کشور و چه بسا دیگر کشورها تاثیر می گذارد. همچنین شرکت های بسیار بزرگ و معروف چینی نیز اغلب در پکن و شانگهای مستقر هستند و همین موضوعات بر اهمیت این شهر می افزاید. این شهر یکی ازچهار شهر باستانی در چین است که دارای شش میراث جهانی است و دارای بیشترین تعداد آثار باستانی در جهان است.
آب و هوا
پکن شهری چهار فصل است و دمای روز و شب در این شهر اختلاف زیادی دارد. تابستان‌ها در پکن گرم و مرطوب است، در حالی که زمستان‌های پکن خشک و سرد است. پاییز و بهار در پکن کوتاه و خنک است. 75 درصد بارشهای سالانه در این شهر در تابستان و از ژوئن تا آگوست اتفاق می‌افتد. سردترین ماه سال ژانویه با متوسط دمای منفی 4 درجه است و گرم‌ترین ماه سال نیز جولای با دمای متوسط 26 درجه سانتی‌گراد است، رفتن به چین برای دیدن پکن در تمام طول سال مناسب است، چرا که هر فصل این شهر زیبایی خاص خود را دارد. اما در کل پاییز از سپتامبر تا نوامبر بهترین فصل برای رفتن به پکن است.
مذهب و هنر
مذهب مردم شهر پکن مانند تمامی مردم کشور چین حزب کمونیست می باشد که مردم آن به وجود خدا اعتقاد ندارند، در سال های اخیر فعالیت سایر مذاهب و ادیان در شهر پکن افزایش یافته است و امروزه شاهد تدریج مذاهب دیگر در این شهر هستیم. طبق قانون اساسی کشور چین مردم این کشور می توانند آزادی مذهب داشته باشند اما به هیچ وجه این آزادی مذهب نباید خارج از پنج دین بودایی، تائوئیسم، اسلام، کاتولیک و پروتستان باشد و در صورتی که شخصی غیر از این پنج دین را انتخاب کند کار غیرقانونی انجام داده است.
مردم پکن علاقه بسیار زیادی به هنر دارند، این علاقه ناشی از نفوذ هنر در تاریخ و گذشته مردم کشور چین می باشد. امروزه در شهر پکن می توانید مجسمه ها و نقاشی های بسیار زیادی را مشاهده کنید که از شخصیت های روحانی بودایی ساخته شده اند و نشان دهنده علاقه فوق العاده زیاد مردم این شهر به هنر می باشند. هنرهای رزمی در شهر پکن یکی دیگر از علایق مردم این شهر می باشد، ورزش کونگ فو ابداع مردم این شهر بوده است که تکنیک های مبارزه ای آن از روی حرکات حیوانات الگو برداری شده است.
مردم
پکنی ها، که در مرکز تاریخی، فرهنگی و سیاسی کشور زندگی می کنند، به شهروند بودن پایتخت کشور خود، می بالند. خصلت «پکن پرستی » خصلتی است که اهالی پکن در مواجهه با اهالی سایر نقاط چین، از خود بروز می دهند. مردم پکن، خیلی بیشتر از سایر شهرهای چین، علاقه مندند که در مورد مسائل سیاسی و مسائل روز جهان، با یکدیگر بحث کنند. پکنی ها در برخوردهایشان حالت چهره خود را حفظ می کنند و اغلب سعی می کنند تا با یکدیگر شوخی کنند. بسیاری از مردم شهرستان های چین، مردم پکن را در مقایسه با مردم شانگهای، بسیار مهمان نوازتر و صمیمی تر می دانند.
زبان
زبان مردم پکن، چینی ماندارین است. ماندارین استاندارد، خود زبان سلسله های مینگ و کینگ بوده و اساس آن بر گویش پکنی است.
در بسیاری از اماکن گردشگری، و هتل ها کارکنان به زبان انگلیسی صحبت می کنند. به جز اینها، انگلیسی زبان خیلی رایجی نیست.
امنیت
در مجموع، پکن شهر بسیار امنی است. جنایت های خشن، بسیار نادر بوده و رفتن به شهر در شبانگاه، خیلی مشکلی ندارد. نرخ کم جرایم در پکن، در سطح آسیا و حتی جهان، زبانزد است.
در خیابان های شلوغ و پر از مغازه، اماکن گردشگری و حمل و نقل عمومی، باید مراقب برخی از جرایم سبک مثل جیب بری باشید. دزدها در روزهای قبل از سال نو چینی بسیار فعال تر می شوند. در این روزها، خیلی مراقب باشید.
برخلاف امنیت در مناطق شهری، برخی از نواحی حومه ای پکن، خیلی امن نیست، چون تمرکز نیروی امنیتی بیشتر بر روی شهر است. این مناطق، «کُنج پکن» نامیده می شوند. مثل بخش میانه غربی فنگ-تای ، بخش شرقی شیجینگ شان ، مرز شرقی چائویانگ ، و بیشتر قسمت های داژینگ. راننده های تاکسی از بردن شما به این مناطق اجتناب کرده و شما نیز نباید به این مناطق بروید.
جاذبه‌های گردشگری
کاخ امپراطوری و شهر ممنوعه
اولین و مهم ترین جاذبه ای که اولین مقصد و هدف بازدید تمام گردشگران تور چین است، کاخ امپراطوری و شهر ممنوعه پکن است. ریشه های ساخت این کاخ و شهر به سلسله یوآن در قرن ۱۳ باز می گردد اما در دوران مینگ و بین سال های ۱۴۰۶ تا ۱۴۲۰ است که چنین وسعتی پیدا می کند. در این سال ها، پایتخت چین از نانکینگ (Nanking) به پکن آورده شد و در پی این انتقال، شهر ممنوعه به حالتی که امروزه می بینید، در آمد. گفته می شود که این شهر امپراطوری محل زندگی حداقل ۲۴ امپراطور بوده است و به این دلیل به آن شهر ممنوعه می گویند، چرا که شهروندان عادی اجازه ورود به آن را نداشتند.
مساحت این مجموعه دیدنی در میان جاذبه های گردشگری پکن ۷۲۰ هزار متر مربع بوده که دیواری سرتاسری با ارتفاع ۱۰ متر آن را احاطه کرده است. بنابراین پادشاهان و شاهزادگان به راحتی می توانستند در محوطه های آن قدم بزنند.
از دیدنی های درون شهر ممنوعه پکن می توان به جاذبه های زیر اشاره کرد:
- دروازه مریدیان (the Meridian Gate) در ۱۴۲۰ میلادی
- ۵ پل های مرمرینی که روی رودخانه گلدن ساخته اند.
- تالار حفظ هماهنگی یا تالار مهمانی امپراطور (the Hall of Preserving Harmony)
- قصر بهشت پاک (the Palace of Heavenly Purity) که بزرگترین سالن را دارد.
- تالار تشریفات نظامی
- خانه های اقامت دائمی و خصوصی شاهزادگان و ملکه ها
- مدرسه سلطنتی که در سال ۱۲۸۷ توسط کوبلای خان تاسیس شد و در ۱۹۰۰ تعطیل شد.
- و بزرگترین ساختمان چوبی کشور چین با ۳۵ متر ارتفاع به نام تالار هارمونی عالی (تالار مهمان و مراسم های بزرگ) که به خاطر تزئینات طلایی و پر زرق و برقش مشهور است.
دیوار چین
دیوار چین یکی از مهم‌ترین پروژه‌های سیاسی، دفاعی و عمرانی دنیا است که ساختنش قرن‌های متمادی طول کشیده و در آخر، شاهکاری بی‌بدیل و مثال‌زدنی را خلق کرده است.
این دیوار در قرن شش میلادی کلید می‌خورد. جایی که چینی‌ها دوست داشتند پایتخت خود را به طور کامل از هجوم نیروهای متخاصم در امان دارند و تدبیر آن‌ها این بود که در دل کوه و جنگل، دیواری مرتفع را حایل قرار دهند و در میان آن، برج‌هایی بگنجانند تا علاوه بر دیده‌بانی، میزبان تجهیزات سبک و سنگین جنگی باشد و هر ارتشی را به زانو درآورد.
معبد آسمانی پکن (Temple of Heaven)
در فرهنگ چین شاه را فرزند آسمان می دانستند و این هویتی بود که بر اساس آن بر کشور حکومت می‌کردند. معبد آسمانی کامل‌ترین و وسیع‌ترین مرکز باستانی در برگزاری مراسم قربانی نامیده می‌شود و پادشاهان سلسله های مینگ و چینگ در این معبد، هرساله مراسم با شکوهی برای آسمان و برکت محصولات آن، بر پا می‌کردند. طراحی این معبد با الهام از آسمان گرد و زمین چهار گوشه انجام شده است.
میدان تیان آن من (Tiananmen Square)
میدان تیان آن من که در نقطه مرکزی شهر پکن واقع شده، می‌رسیم. این میدان با مساحت ۴۴۰٫۰۰۰ متر مربع، عنوان بزرگترین میدان جهان در پکن به خود اختصاص داده است. از جاهای دیدنی میدان تان آن من می‌توان به برج معروف “تیان آن من” در جنوب میدان، سالن یادبود “مائو تسه تونگ” اولین رئیس جمهور محبوب چین، موزه ارزشمند ملی چین در شرق میدان که گنجینه نفیسی از تاریخ فرهنگ و تمدن درخشان این کشور به نمایش می‌گذارد، اشاره کرد.
پل مارکوپولو
پل ” گانگلی” که با نام پل مارکوپلو پکن هم شناخته می‌شود در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی شهر واقع شده، دو ساحل رودخانه یانگ دینگ را به هم وصل می‌کند. این پل نه تنها درپکن، بلکه در جهان، به عنوان قدیمی‌ترین پل به شمار می‌رود که توسط سلسله “شی زونگ” ساخته شده است. از جذابیت‌های پل مارکوپولو می‌توان به ردیف ایستادن ۴۸۵ شیر سنگی در دو طرف پل اشاره کرد. مردم چین عقیده دارند که شیرها از پل محافظت می‌کنند.
منطقه هنر 798
«منطقه هنر 798» (Picture art zone 978) مرکز نمایشگاه فرهنگ و هنر چین در پکن است و به واسطه نمایشگاه های فرهنگی – هنری خود، در جهان زبانزد شده است.
پارک جهانی پکن
در دهکدۀ دابائو پکن پارکی به نام «پارک جهانی پکن» (Beijing World Park) وجود دارد. در این پارک حدود 100 جاذبه طبیعی و فرهنگی مربوط به 50 کشور را می توان دید
پارک بیهای از زیباترین باغ های امپراتوری باستانی چین
«پارک بیهای» (Beihai Park) یکی از قدیمی ترین، بزرگ ترین و زیباترین باغ های امپراطوری باستانی چین است که در مرکز پکن واقع شده است. این باغ باستانی با بیش از 1000 سال قدمت دارد.
غذاهای معروف
اردک پکن لاکی
اردک پکن یا اردک پکن یک غذای معروف چینی است که با گوشت اردک طبخ می شود و در شهر پکن قدمتی طولانی دارد. تاریخچه این غذای لذیذ به زمان پادشاهی باز می گردد و شهرت اصلی آن به دلیل بافت نرم گوشت آن است.
رشته فرنگی خمیر سویا (ژاجیانگمیان)
این غذا یکی از غذاهای مردم شمال چین است و در هر نقطه چین به طور متفاوتی طبخ می شود و نسخه پکنی آن در سایر نقاط جهان رقیب انواع مشابه آن است. این غذا ترکیبی از گوشت خوک، رشته فرنگی دست ساز، تکه های سبزیجات و سس سویا است.
جگر سرخ شده (چائو گان)
جگر سرخ شده یکی دیگر از غذاهای چینی است که در پکن نیز طبخ می شود. این غذا با جگر خوک و سیر علاوه بر نشاسته، سویا و آب استخوان پخته می شود که جزو غذاهای چرب محسوب نمی شود.
بائو دو
این غذا یکی از تنقلات محبوب و معروف پکن است که به روش اسلامی طبخ می شود. تکه‌های گوشت گاو یا گوسفند سیرابی را نازک برش داده و در آب جوش می‌پزند و با سس کنجد، سس سویا، سرکه، روغن فلفل و پیازچه و همچنین ادویه‌های محلی سرخ می‌کنند.
شوآن یانگرو
این غذا یکی از غذاهای معروف پکن است که قدمت آن به سلسله یوان باز می گردد. در این غذا یک ظرف مسی سوپ داغ یا آب جوش در وسط میز غذاخوری قرار می دهند و برش های نازکی از گوشت گاو و سبزی را داخل ظرفی که بسیار داغ است گذاشته و سپس میل می کنند. معمولا این غذا با سس کنجد و گل پیاز سرو می شود.