آلبانی

آلبانی (به آلبانیایی: Shqipërisë) با نام رسمی جمهوری آلبانی کشوری در شبه‌ جزیره بالکان واقع در جنوب شرقی اروپا است.

کشور آلبانی

اطلاعات کشور
نام کامل:	جمهوری آلبانی
پایتخت:	تیرانا
زبان(های) رسمی:	آلبانیایی
دین(ها):	اکثریت اسلام
حکومت:	نظام متمرکز جمهوری پارلمانی
مساحت:	۲۸٬۷۴۸ کیلومتر مربع
جمعیت:	۲٬۸۷۶٬۵۹۱
واحد پول:	لک

این کشور از شمال با مونته‌نگرو و صربستان و از شرق با مقدونیه شمالی و یونان مرز مشترک دارد. آلبانی جزو کشورهای ناحیه مدیترانه نیز است و در شمال دریای یونان و غرب دریای اژه قرار دارد. آلبانی با ۲۸٬۷۴۸ کیلومتر مربع مساحت، ۱۴۴مین کشور وسیع جهان است.

تاریخچه

آلبانی دارای تاریخ غنی و پیچیده ای است که چندین هزار سال را در بر می گیرد :

تاریخ اولیه

در دوران باستان ، آلبانی خانه چندین قبایل ایلیاتی مانند آلبانوی، آردیایی، بیلیون، داسارتی، انچله، لابیاته، تاولانتی، پارتینی، پنستا، آمانته و بسیاری دیگر بود. اولین پادشاه شناخته شده ایلیاتی، بردلیس، در منطقه آلبانی کنونی در حدود 400 سال قبل از میلاد ظهور کرد.

حکومت رومی و بیزانسی

در اوایل قرن دوم قبل از میلاد، این منطقه به رم ملحق شد و بخشی از استان‌های رومی دالماسیا، مقدونیه و موزیا سوپریور شد. تا زمان مهاجرت اسلاوها در قرن هفتم، تحت کنترل رومیان و بیزانس باقی ماند.

قرون وسط

در قرون وسطی، شاهزاده آربر و اتحادیه سیسیلی معروف به پادشاهی قرون وسطایی آلبانی تأسیس شد. برخی از مناطق بخشی از امپراتوری ونیزی و بعداً صربستان شد.

حکومت عثمانی

بین اواسط قرن چهاردهم و اواخر قرن پانزدهم، بیشتر آلبانی امروزی تحت تسلط امیرنشین ‌های آلبانیایی بود، زمانی که امپراتوری آلبانیایی به تهاجم سریع امپراتوری عثمانی سقوط کرد. آلبانی به عنوان بخشی از استان روملیا تا سال 1912 تحت کنترل عثمانیان باقی ماند.

تاریخ مدرن

اولین دولت مستقل آلبانیایی توسط اعلامیه استقلال آلبانی پس از اشغال کوتاه مدت توسط پادشاهی صربستان تأسیس شد. پس از آتش بس کاسیبیله بین ایتالیا و متفقین، آلبانی توسط آلمان نازی اشغال شد. پس از فروپاشی قدرت های محور، آلبانی به یک دولت کمونیستی تک حزبی تبدیل شد، جمهوری سوسیالیستی خلق آلبانی، که در بیشتر مدت آن تحت سلطه دیکتاتور انور خوجه بود.

امروزه آلبانی یک جمهوری چند حزبی واحد با یک مجلس قانونگذاری مربع است. پایتخت آن تیرنا است.

جغرافیا

آلبانی کشوری است در جنوب شرقی اروپا، در امتداد دریاهای آدریاتیک و ایونی است. دارای جغرافیای متنوعی است که شامل مناطق ساحلی و کوهستانی می شود.

موقعیت و اندازه

آلبانی در شبه جزیره بالکان واقع شده است. مساحت آن 28748 کیلومتر مربع، تقریباً به اندازه ایالت مریلند است. حداکثر طول این کشور حدود 340 کیلومتر و حداکثر عرض آن حدود 150 کیلومتر مربع است.

زمینه کوهستانی

آلبانی یکی از کوهستانی ترین کشورهای اروپاست. کوه‌ ها و تپه‌ ها که حدود سه چهارم قلمرو آن را تشکیل می‌دهند، طول کشور را از شمال به جنوب می ‌کشند. اینها عبارتند از آلپ آلبانیایی در شمال، کوه‌ های شار در شمال شرقی، کوه‌های اسکندربیگ در مرکز، کوه‌های کوراب در شرق، کوه‌های پیندوس در جنوب شرقی، کوه‌های سرائونی در جنوب غربی. بلند ترین قله کوه کوراب با ارتفاع 2764 متر (9068 فوت) است.

خط ساحلی

آلبانی دارای خط ساحلی به طول تقریبی 476 کیلومتر (296 مایل) در امتداد دریاهای آدریاتیک و ایونی است. منطقه ساحلی دارای دشت ها و فلات هایی است که در امتداد سواحل دریای آدریاتیک آلبانی و دریای ایونی گسترش یافته است.

رودخانه ها و دریاچه ها

آلبانی خانه چندین رودخانه و دریاچه است. طولانی ترین رودخانه این کشور درین است که 335 کیلومتر (208 مایل) است. این کشور همچنین دومین دریاچه بزرگ اروپای جنوبی، دریاچه شودر، یکی از قدیمی ترین دریاچه های دائما موجود در جهان، دریاچه اوهرید را در خود جای داده است.

تنوع زیستی

علیرغم اندازه کوچک، آلبانی با تنوع زیستی و فراوانی اکوسیستم ها و زیستگاه های متضاد مشخص می شود. این تنوع زیاد به دلیل موقعیت جغرافیایی آلبانی در دریای مدیترانه، توپوگرافی متنوع آن، ثروت اکوسیستم های زمینی و دریایی است.

سیاست

آلبانی یک جمهوری قانون اساسی پارلمانی واحد است که در آن رئیس جمهور رئیس دولت و نخست وزیر رئیس دولت در یک سیستم چند حزبی است.

قانون اساسي

نظام سیاسی آلبانی در قانون اساسی 1998 تنظیم شده است. پارلمان قانون اساسی فعلی را در 28 نوامبر 1998 تصویب کرد.

قدرت اجرایی

قدرت اجرایی توسط دولت و نخست وزیر به همراه کابینه آن اعمال می شود. رئیس جمهور نماینده اتحاد مردم آلبانی در کشور و خارج از کشور به عنوان رئیس دولت و همچنین فرمانده کل ارتش است. رئیس جمهور از طریق رای مخفی و بدون بحث توسط پارلمان آلبانی با اکثریت سه پنجم کل اعضای آن انتخاب می شود و در هر مورد برای مدت پنج سال انتخاب می شود.

قوه مقننه

قدرت قانونگذاری در اختیار پارلمان آلبانی است. پارلمان یک نهاد قانونگذاری تک مجلسی در آلبانی است. هم به دولت و هم در اختیار مجلس است. تعداد نمایندگان 140 نفر است که با رأی مردم برای دوره های چهار ساله انتخاب می شوند.

احزاب سیاسی

دو حزب اصلی، حزب سوسیالیست (PS) و حزب دموکرات (PD)، به شدت قطبی شده و به رقابت شخصیت محور داده شده اند. نامزدهای انتخابات قانونگذاری که متعلق به حزبی نیستند که در حال حاضر در پارلمان حضور دارند، برای شرکت در انتخابات باید تعداد معینی امضا جمع آوری کنند.

رهبران فعلی

از ژوئن 2023، رئیس جمهور آلبانی باجرام بگاج، ژنرال سابق ارتش است. نخست وزیر ادی راما است که از سپتامبر 2013 در این سمت است. حزب او در انتخابات ژوئن 2017 و در آوریل 20212 یک مقام جدید به دست آورد.

روابط بین المللی

آلبانی یکی از کشورهای عضو سازمان پیمان آتلانتیک شمالی و همچنین نامزد رسمی عضویت در اتحادیه اروپا است.

اقتصاد

آلبانی دارای یک اقتصاد در حال توسعه با سطح درآمد متوسط ​​رو به بالا است.

تولید ناخالص ملی

از سال 2023، تولید ناخالص داخلی آلبانی تقریباً 23 میلیارد دلار (اسمی) و 56 میلیارد دلار (PPP)1 است. رشد تولید ناخالص داخلی در سال 2022 +4.8٪ بود و انتظار می‌رود که در سال 2023 +3.6٪ و در سال 2024 + 3.3٪ باشد.

بخش ها

اقتصاد بر اساس بخش های خدمات (54.1٪)، کشاورزی (21.7٪) و صنعتی (24.2٪) است. این کشور دارای برخی منابع طبیعی است و اقتصاد عمدتاً توسط کشاورزی، فرآوری مواد غذایی، چوب، نفت، سیمان، مواد شیمیایی، معدن، فلزات اساسی، برق آبی، گردشگری، صنعت نساجی و استخراج نفت تقویت می‌شود.

استخدام

نیروی کار در سال 2021، 1،384،740 نفر بود، با نرخ اشتغال 74.8٪ در سال 2022. نیروی کار بر اساس شغل به کشاورزی (41.4٪)، صنعت (18.3٪) و خدمات (40.3٪) تقسیم می شود. نرخ بیکاری در سه ماهه سوم سال 2022 مقدار 10.6 درصد بود.

تجارت

در سال 2022، صادرات تقریباً 4.391.960 میلیارد دلار و واردات حدود 7.745.071 میلیارد دلار بود. عمده کالاهای صادراتی شامل پوشاک و پوشاک، کفش، آسفالت، فلزات و سنگ معدن فلزی، نفت خام، سیمان و مصالح ساختمانی، سبزیجات، میوه جات، تنباکو، مواد غذایی و نوشیدنی های فرآوری شده، نیروگاه های آبی و قطعات خودرو است. کالاهای اصلی وارداتی ماشین آلات و تجهیزات، مواد غذایی، منسوجات و مواد شیمیایی هستند.

فقر

تا سال 2020 به مقدار 22٪ از جمعیت در فقر بودند و 14٪ با کمتر از 6.85 دلار در روز زندگی می کردند.

چشم انداز آینده

آلبانی در حال اجرای اصلاحات ساختاری مهمی است که از رشد عادلانه، افزایش بهره وری و رقابت در اقتصاد، ایجاد مشاغل بیشتر و بهبود حکومتداری و ارائه خدمات عمومی حمایت می کند. چشم انداز میان مدت به بهبود جهانی، اصلاحات ساختاری و تحکیم مالی بستگی دارد.

مردم

آلبانیایی ها که در زبان مادری خود به نام Shqiptarët شناخته می شوند، قومی بومی شبه جزیره بالکان هستند. آنها یک اصل و نسب، فرهنگ، تاریخ و زبان آلبانیایی مشترک دارند.

جمعیت کل جمعیت آلبانیایی ها بین 7 تا 10 میلیون نفر تخمین زده می شود. اکثر آلبانیایی ها در آلبانی و کوزوو زندگی می کنند و جمعیت قابل توجهی نیز در ایتالیا، یونان، مقدونیه شمالی، مونته نگرو، صربستان، کرواسی، اسلوونی، اسپانیا، پرتغال، بریتانیا، سوئد، نروژ، فنلاند، دانمارک، ایرلند، رومانی یافت می شود.

گروه‌های قومی آلبانی یکی از همگن‌ ترین جمعیت ‌ها را در اروپا دارد و غیرآلبانیایی ‌ها کمتر از یک دهم کل جمعیت را تشکیل می‌دهند. بزرگترین اقلیت‌ها عبارتند از ولاخ‌ها، یونانی‌ها که عمدتاً در جنوب شرقی متمرکز شده‌اند و مقدونی‌ها که در امتداد مرز شرقی زندگی می‌کنند. دو زیر گروه اصلی آلبانیایی ها گگ ها (غگ ها) در شمال و توسک ها در جنوب هستند.

زبان

زبان آلبانیایی که آلبانیایی ‌ها آن را shqip یا shqipe می‌ نامند، مورد توجه زبان‌شناسان است، زیرا به‌ عنوان یک نسل از زبان منقرض‌ شده ایلیاتی، تنها عضو بازمانده از شاخه آن از خانواده زبان‌های هند و اروپایی است. دو گویش اصلی وجود دارد: گگ که در شمال رودخانه شکمبین صحبت می شود و توسک که در جنوب صحبت می شود.

فرهنگ

در دوره معاصر، پس از عقب‌ نشینی عثمانی‌ها دو گرایش ملی در میان آلبانیایی‌ها شکل گرفت. یک گرایش به دنبال زنده‌سازی ملی‌گرایی پیش از اسلام با ویژگی‌ های مسیحی آن بود. گرایش دوم رویکردی به ملی‌گرایی پیش از اسلام داشت و بر هویت ایلیری، مسیحی و اسلامی تأکید می‌ورزید. هویت ایلیری برای مسلمانان و مسیحیان ملی ‌گرا مهم‌تر از دین بود

دین

مذهب اکثریت آلبانیایی ها به اسلام، از جمله سنی و بکتاشیسم عمل می کنند. همچنین اقلیتی وجود دارد که مسیحیت را انجام می‌دهند، از جمله کاتولیک (کلیسای لاتین، آیین‌های شرقی کلیسای یونانی-کاتولیک آلبانی، کلیسای ایتالیایی-آلبانیایی)، ارتدکس شرقی (کلیسای ارتدکس آلبانی، کلیسای ارتدوکس آلبانیایی آمریکایی) و پروتستانیسم (کلیسای پروتستان آلبانی، پروتستان کوزوو).