اتیوپی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '.ب' به '. ب') |
جز (جایگزینی متن - '.ه' به '. ه') |
||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
این قبیله ها دارای ساختار پدرسالاری هستند و از این رو، بالاتر از همه این طوایف، گروهی از بزرگان به عنوان مراجع قرار می گیرند. جالب است بدانید که در قبیله داسانچ، هم جوانان مذکر و هم مونث ختنه می شوند. با این حال، هر روزه تعداد مخالفان و معترضان ختنه دختران بیشتر می شود و به اعتراض با این آیین قدیمی می پردازند. | این قبیله ها دارای ساختار پدرسالاری هستند و از این رو، بالاتر از همه این طوایف، گروهی از بزرگان به عنوان مراجع قرار می گیرند. جالب است بدانید که در قبیله داسانچ، هم جوانان مذکر و هم مونث ختنه می شوند. با این حال، هر روزه تعداد مخالفان و معترضان ختنه دختران بیشتر می شود و به اعتراض با این آیین قدیمی می پردازند. | ||
زنان قبیله قسمت بالاتنه خود را نمی پوشانند. و برای پوشش خود، از [[پارچه]] رنگ روشن استفاده می کنند که از ناحیه [[کمر]] فر می خورد و پا نیز برهنه می باشد. زیورآلات و نوع آرایش آنها عجیب است: بیشتر آنها سوراخ های کوچکی در زیر [[لب]] پایین دارند که با جزئیات رنگارنگ مانند پر تزئین می شود.همچنین بعضی دیگر از زینت زنان قبیله داسانچ، شامل حمل برخی اشیا روی سر می باشد. کلاه ها، نشان ها و سایر تجهیزاتی که معمولاً در آن سرزمین ها یافت نمی شود و به همین دلیل است که آنها را ارزشمند دانسته و روی سر خود می گذارند. همچنین به عنوان زیورآلات، روی گردن معمولا گردنبندهایی با رنگ های روشن می پوشند. رنگ های زرد، نارنجی یا قرمز بیشترین کاربرد را دارند، احتمالاً برای اشاره به [[خورشید]] و اشاره به آب و هوای گرم سرزمینشان. همچنین روی مچ دست و مچ پا نیز از این آویزها استفاده می کنند. | زنان قبیله قسمت بالاتنه خود را نمی پوشانند. و برای پوشش خود، از [[پارچه]] رنگ روشن استفاده می کنند که از ناحیه [[کمر]] فر می خورد و پا نیز برهنه می باشد. زیورآلات و نوع آرایش آنها عجیب است: بیشتر آنها سوراخ های کوچکی در زیر [[لب]] پایین دارند که با جزئیات رنگارنگ مانند پر تزئین می شود. همچنین بعضی دیگر از زینت زنان قبیله داسانچ، شامل حمل برخی اشیا روی سر می باشد. کلاه ها، نشان ها و سایر تجهیزاتی که معمولاً در آن سرزمین ها یافت نمی شود و به همین دلیل است که آنها را ارزشمند دانسته و روی سر خود می گذارند. همچنین به عنوان زیورآلات، روی گردن معمولا گردنبندهایی با رنگ های روشن می پوشند. رنگ های زرد، نارنجی یا قرمز بیشترین کاربرد را دارند، احتمالاً برای اشاره به [[خورشید]] و اشاره به آب و هوای گرم سرزمینشان. همچنین روی مچ دست و مچ پا نیز از این آویزها استفاده می کنند. | ||
[[رده:کشورهای عضو سازمان ملل متحد]] | [[رده:کشورهای عضو سازمان ملل متحد]] | ||
[[رده:کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی]] | [[رده:کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی]] | ||
[[رده:کشورهای محصور در خشکی]] | [[رده:کشورهای محصور در خشکی]] | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۸
اِتیوپی با نام رسمی جمهوری دموکراتیک فدرال اتیوپی کشوری محصور در خشکی واقع در شاخ آفریقاست. این کشور با 84 میلیون نفر جمعیت دومین کشور پرجمعیت و با 100/1 هزار کیلومتر مربع دهمین کشور بزرگ آفریقا است.
اتیوپی از شمال با اریتره ، از غرب با سودان از شرق و جنوب شرقی با سومالی، جیبوتی در شرق و کنیا در جنوب همسایه است و از قدیم‌ترین کشورهای مستقل آفریقا و یکی از کهن‌ترین کشورهای جهان است . این کشور پس از ارمنستان دومین کشوری بود که مسیحیت را دین رسمی خود اعلام کرد.
اتیوپی بیست و هفتمین کشور بزرگ دنیا محسوب می‌گردد.
بخش اصلی اتیوپی در منطقه شاخ آفریقا که وسیع ترین منطقه شرقی قاره آفریقا بحساب می‌آید ، واقع گردیده‌است. در داخل اتیوپی مجموعه‌ای از کوهستان و فلات‌های پست وجود دارند که با دره بزرگ ریفت از هم تفکیک شده‌اند. بطور کلی مسیر این دره از جنوب غرب به شمال شرق کشیده شده که زمین‌های پست بنام استپ‌ها و یا زمین‌های نیمه صحرائی ، آنرا پوشانده‌است. گوناگونی بسیار زیاد انواع زمین در این کشور باعث وجود انواع آب و هوا ، خاک ، سرسبزی طبیعی و ترکیبات جمعیتی گردیده‌است.
سیاست در اتیوپی
در اتیوپی نخست وزیر، رئیس دولت است و قدرت اجرایی در دست کابینه است. در این کشور دو مجلس وجود دارد.
رئیس جمهور را مجلس نمایندگان مردم برای دوره‌ای شش ساله تعیین می‌کنند. رئیس جمهور قدرت اجرایی ندارد.
نخست وزیر را حزب برنده در انتخابات مجلس قانون‌گذاری تعیین می‌کند.
اقتصاد در اتیوپی
تولید ناخالص داخلی این کشور ۰۷/۵۵ میلیارد دلار است. ۲۷/۲۷ میلیون نفر نیروی کار آن را تسکیل می‌دهند که ۸۰ درصد آنها در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند.
۳۸/۷درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند و نرخ تورم در آن ۹/۱۵ درصد است.
مهمترین محصول صادراتی این کشور قهوه است و دیگر محصولات آن شامل میوه سبزیجات، دانه‌های روغنی، چرم و پوست و حیوانات زنده است که به‌کشورهای آلمان، چین، ژاپن، آمریکا، عربستان سعودی، جیبوتی و ایتالیا صادر می‌شود.
محصولات صادراتی این کشو شامل مواد غذایی و حیوانات زنده، نفت و محصولات آن، مواد شیمیایی، ماشین‌آلات، وسایل نقلیه موتوری، غله و منسوجات است که از کشورهای عربستان سعودی، چین، هند، ایتالیا و آلمان وارد می‌شود.
مردم
مردم اتیوپی دارای نژاد سامی – سیاه بوده و 48 زبان بومی در بین آنها متداول است. البته تحصیل کردگان زبان انگلیسی صحبت می کنند. خط نوشتاری بومی این کشور نیز موسوم به گعز است.
اگرچه 80 قوم مختلف در این کشور زندگی می کنند ولی بیش از سه چهارم جمعیت آن را نژادهای تیگرائی‌ها، ارومو و امهارا تشکیل می دهند.
تعطیلی صدها مدرسه در اتیوپی به دلیل بحران انسانی و گرسنگی
در شرق و جنوب اتیوپی به دلیل قحطی بی سابقه بیش از 5.6 میلیون نفر در انتظار رسیدن کمک های غذایی هستند. تعداد 528 مدرسه تعطیل شده و 228 هزار دانش آموز نیز به دلیل خشکی و بحران غذا مجبور به ترک مدارس شده اند.
قبایل اتیوپی
بیشتر قبایل اتیوپی در دره اومو واقع شده اند و بیشتر گردشگران، برای بازدید از قبیله ها، به این دره زیبا سفر می کنند. هر قبیله دارای فرهنگ مختص خود است.
قبیله حمر، یکی از پرجمعیت ترین قبایل اتیوپی
حمر (Hamar) یکی از قبایل سنتی و قدیمی اتیوپی است. مردم حمر یک گروه قومی آفریقایی هستند که در جنوب اتیوپی، در شرق رودخانه اومو و نزدیک به مرز کنیا زندگی می کنند. اهالی این قبیله از کشاورزی و دامداری امرار معاش می کنند. همچنین با ایجاد بازارها به بهبود اقتصاد قبیله و گسترش ثروت فرهنگی و اجتماعی خود کمک کرده اند. بازارها به یکی از مراکز اصلی زندگی قبیله حمر تبدیل شده است. همه در قبیله برای مبادله یا فروش محصولات بومی به بازار می روند: سبزیجات، ادویه جات، پارچه، قهوه، تنباکو، کدو تنبل، ابزار و غیره از محصولاتی است که در بازارهای حمر به فروش می رسد.
زنان قبیله حمر موهای خود را به گل اخرایی آغشته می کنند که معمولاً مدل موی آنها با پَر تزئین شده است. اما شاخص ترین ویژگی ظاهری آنها، لباس و گردنبندهای بزرگ و راه راه ساخته شده با صدف است. همچنین، زیور آلات نشانگر این است که یک زن متاهل است و دختران مجرد از این جواهرات استفاده نمی کنند.
قبیله سورما، قبیله نیمه عشایری و جنگجو
در جنگل های بارانی جنوب غربی اتیوپی، در کلبه هایی که با شاخه ها ساخته شده اند، یکی از جنگجوترین قبایل منطقه به نام سورما قرار گرفته است. قبیله سورما یک قبیله نیمه کوچ نشین است که به سوری نیز معروف است.
در قبیله سورما، مردان برای نمایش حسِ مبارزه و قدرت و زنان برای زیبایی، روی بدن خود خراش ها و زخم هایی ایجاد می کنند. همچنین بشقاب های سفالی در لب ها و گوش خود فرو می کنند. زیبایی شناسی منطقه می گوید که هر چه این ظرف بزرگتر باشد، زیبایی لب ها آن بیشتر می شود. گاهی قطر ظرف هایی که استفاده می شود تا ۴۰ سانتی متر می رسد.
زن های قبیله قبل از استفاده از این ظرف های بزرگ، لب های خود را با تمرین هایی گشاد تر می کنند. این زیورآلات لب، علاوه بر زیبایی، برای زمان ازدواج نیز اهمیت خاص خود را دارد: هر چه زیورآلات عروس بزرگتر باشد، خانواده او این فرصت را خواهند داشت که جهیزیه بیشتری را بخواهند که معمولاً شامل چند رأس گاو است.
قبیله مورسی، مردم جنگجو
مورسی یکی از جذاب ترین قبایل اتیوپی است. اهالی مورسی در دره اومو زندگی می کنند و به خاطر روحیه جنگجو و تهاجمی خود معروف هستند. مورسی نیز مانند سورما، سنت های اجدادی خود را حفظ کرده است. یکی از این سنت ها این است که یک نبرد میان جوانان برگزار می شود که در آن، جنگجویان پیروز حق انتخاب همسر را دارند و همچنین، احترام مخالفان را به دست می آورند.
زنان مورسی از صفحات گلی یا چوبی برای تزیین لب ها و گوش های خود استفاده می کنند؛ همچنین با حلقه های فلزی و پارچه های مختلف، موی خود را تزیین می کنند. مردان نیز با گچ سفید روی تمام بدن خود نقاشی می کشند.
یکی از ویژگی های مشترک زنان و مردان قبیله مورسی این است که بدن خود را با رنگدانه‌های طبیعی استخراج شده از مواد معدنی و سبزیجات تزئین می‌کنند که در صورت مخلوط شدن با خاکستر و ادرار گاو، به عنوان دافع حشرات نیز به آنها کمک می‌کند. همچنین بسیار متداول است که زخم‌هایی به‌ویژه در بازوها، سینه و کمر خود ایجاد می کنند که نشانه‌ای از ظرافت، قدرت و شجاعت آن ها است.
هر خانه و خانواده در قبیله سورما اتیوپی توسط مادر آن خانه اداره می شود. این زنان صاحب تمام زمین های کشاورزی، خانه و سودهای به دست آمده از زمین ها هستند و می توانند هر چه که می خواهند با درآمد حاصله انجام دهند. در هر گروه سنی قوانین خاصی وجود دارد.
در این قبیله به پسرانی که سنی کمتر از ۸ سال دارند، تگای (Tegay) گفته می شود. این کودکان تا سن ۸ سالگی برای نگهداری گله گاوها کمک می کنند. به پسران بزرگتر کارهای سنگین تری داده می شود و به آن ها رورا (Rora) گفته می شود. کمتر پیش می آید که جوانان به سال های بین ۲۰ تا ۳۰ سال برسند. بسیاری از آن ها قبل از آن به دلیل گرسنگی یا شلاق ها و خونریزی زیاد می میرند. تصمیم گیری راجع به زندگی جوانان بر عهده مردان قبیله سورما اتیوپی است و در این مجامع زنان حق حرف زدن ندارند. با این حال، زنان قبل از این مراسم نظرات خود را به رئیس قبیله و مردان می گویند. این جلسات توسط رئیس بزرگ قبیله سورما اتیوپی که کومورو (Komoru ) نام دارد، اداره می شود.
در این قبیله مردم برای درمان به پیش مرد داروساز قبیله می روند تا به آن ها دارویی گیاهی برای دردشان بدهد یا برای آن ها دعا بخواند. یکی از مهم ترین عقاید و آداب مردم قبیله سورما اتیوپی مراسمی است که برای باران برگزار می شود. موقعیت و فرد با اهمیت مرد باران ساز در حقیقت به صورت موروثی در بین یک خانواده می باشد و تنها یک مرد در قبیله این وظیفه را به عهده دارد. زمانی که مردان قبیله احساس کنند که باید حرکتی راجع به باران انجام دهند، تنه هایی از از یک درخت مخصوص جمع می کنند، سپس آن ها را با خاک سفید می کوبند و با آب مخلوط می کنند. این ترکیب رنگ را به بدن مرد باران ساز می زنند و پس از آن، به انتظار باران می نشینند
قبیله داسانچ
قبیله داسانچ، یکی دیگر از قبایل اتیوپی است که دارای آداب و رسوم عجیب خود می باشد. اهالی قبیله با توجه به اجدادی که داشته اند، به ۸ قسمت تقسیم می شوند
این قبیله ها دارای ساختار پدرسالاری هستند و از این رو، بالاتر از همه این طوایف، گروهی از بزرگان به عنوان مراجع قرار می گیرند. جالب است بدانید که در قبیله داسانچ، هم جوانان مذکر و هم مونث ختنه می شوند. با این حال، هر روزه تعداد مخالفان و معترضان ختنه دختران بیشتر می شود و به اعتراض با این آیین قدیمی می پردازند.
زنان قبیله قسمت بالاتنه خود را نمی پوشانند. و برای پوشش خود، از پارچه رنگ روشن استفاده می کنند که از ناحیه کمر فر می خورد و پا نیز برهنه می باشد. زیورآلات و نوع آرایش آنها عجیب است: بیشتر آنها سوراخ های کوچکی در زیر لب پایین دارند که با جزئیات رنگارنگ مانند پر تزئین می شود. همچنین بعضی دیگر از زینت زنان قبیله داسانچ، شامل حمل برخی اشیا روی سر می باشد. کلاه ها، نشان ها و سایر تجهیزاتی که معمولاً در آن سرزمین ها یافت نمی شود و به همین دلیل است که آنها را ارزشمند دانسته و روی سر خود می گذارند. همچنین به عنوان زیورآلات، روی گردن معمولا گردنبندهایی با رنگ های روشن می پوشند. رنگ های زرد، نارنجی یا قرمز بیشترین کاربرد را دارند، احتمالاً برای اشاره به خورشید و اشاره به آب و هوای گرم سرزمینشان. همچنین روی مچ دست و مچ پا نیز از این آویزها استفاده می کنند.